tikkie, jij bent hem.!

Ik kijk naar boven en zie een blauwe lucht. Hier en daar drijft een wit wolkje voorbij, maar niet genoeg om de zon tegen te houden die zachtjes mijn huid verwarmt. Ik voel hoe de warmte ervan door de bovenste laag van mijn huid heen prikt en mijn gezicht aan de rechterkant verwarmt. Grassprietjes kriebelen in mijn nek en bij mijn oor.
Met mijn handen naast mijn lichaam druk ik mezelf rechtop. en kijk over het grasveld uit. Langs de rand staan huizen, maar die worden voor een groot deel onttrokken aan het zicht door de bomen.
Dan zie ik jou. F. loopt op mij af en kijkt me stralend lachend aan. Zoals ik zo van hem gewend ben, straalt zijn glimlach door naar zijn ogen die daardoor ook gaan stralen.
Ik sta op en lach ook. Dan zie ik een uitdrukking over zijn gezicht schieten, ook eentje die ik goed ken. Het is namelijk een ondeugende glimlach die om je lippen speelt.
Hij steekt zijn hand uit en raakt heel snel mijn shirt aan. Ik voel hoe zijn vingers de stof licht aanraken en zich dan weer terugtrekken.
"Tikkie, jij bent hem!" roept hij terwijl hi zich omdraait en hard wegrent.Ik begin te lachen en zet de achtervolging in.
Ik ren zo hard ik kan, maar hij is veel sneller en duikt snel weg achter een boom. Ik ren er achteraan maar achter de boom staat hij niet. Een vreemde man kijkt me aan. Hij is heel donker gekleed en ik ken hem niet.
"Waar is F.?"
"Ik hou niet van je." Is de man zijn antwoord.
Hoewel het een vreemd antwoord lijkt op mijn vraag besef ik dat het wel het juiste is.

Als ik mijn ogen open zie ik hoe zonlicht door de kieren van mijn gordijnen mijn kamer binnen probeerd te dringen. Ik voel hoe de warme dekens zachtjes om mijn lichaam liggen en deze verwarmen.
Ik draai mijn hoofd weg en wil het liefste heel hard huilen, maar ik kan het niet. Ik heb geen tranen meer.
Het was maar een droom, maar de pijn blijft.

Ik mis je zo.