Bellen en Brownies

lalala, ik maak brownies.

Van gebak maken wordt ik altijd weer vrolijk. Het maken, de pan uitlikken en natuurlijk het uiteindelijke opeten, zijn allemaal facceten waarom ik het geweldig vind om gebak te maken. Taart, brownies, muffins, cake, room broodjes, noem het maar op, ik heb het denk ik wel eens gemaakt. Soms met wat meer succes dan de andere keer, maar altijd erg leuk.
Binnenkort ga ik mijn horizon maar eens verbreden met het maken van koekjes, maar dat is een zorg voor straks. Ik wilde helemaal niet over brownies posten. Maar goed neem dat dan maar als extraatje mee.

Ik wilde eigenlijk posten over het feit dat mijn bel het niet doet.
Juist ja, mijn bel doet het niet. Als ik dat zinnetje hoor moet ik altijd direct aan Samson en Gert denken. " Ik moest kloppen, want de bel doet het niet." Ik heb een verpeste jeugd ik weet het.
Het vervellende is echter dat er bij mij niet kan worden geklopt. Ik woon namelijk op 2 hoog en het portiek is de eerste deur die je tegenkomt. Tenzij je natuurlijk een van nature aangelegde bergbeklimmer bent en langs het balkon van mijn onderburen gaat klimmen, die twee flinke waakse honden hebben, naar mijn balkon om daar op mijn raam of deur te gaan kloppen.
Nu komt dus het probleem dat die bel dus gemaakt moet worden, aangezien elke bezoeker mij moet bellen (hmm, leuke woordspeling) als hij wil dat ik hem boven laat.
Echter dit valt onder de woningbouw. Nu ga ik niet een onwijs relaas beginnen over hoe slecht de woningbouw is, want het is niet hun schuld. Zij weten namelijk helemaal niet dat mijn bel kapot is. De schande is namelijk aan mij dat ik continue vergeet hen op te bellen en de kapotte bel meld.
Ik ga dus nu ook keihard mijn best doen om het voor morgen nou eens te onthouden dat ik woningstichting opbel en mijn bel meld. Kan ik ook gelijk het kapotte licht bij de voordeur melden.
Maar dan moet ik dus wel onthouden hen op te bellen. Wacht ik ga gelijk mijn mapje klaar leggen met het telefoonnummer, dan zou ik het morgen toch niet moeten vergeten?

Mocht ik het nou toch vergeten, dan waarschuw ik u allen hierbij vast dat je je bergschoenen mee moet nemen. Of voor de luie mensen, je telefoon, dan mag je gerust een stukje brownie komen halen. Maar op = op.