Chemie

Afgelopen zaterdag had ik een beetje sjans. Niets ernstigs, gewoon een gozer.
vreseljk neiuwsierig wil vriendinnetje J natuurlijk weten of het niks is.
'Nee, niet echt?'
'Waarom niet?'

Misschien was het omdat hij te klein was. Of omdat hij teveel had gedronken.
Misschen was hij wel te dun en was zijn kont te klein.
Misschien door het feit dat het al half vier was.
Misschien was zijn neus te groot en stonk zijn adem.
Misschien kwam het door zijn slape houding.

Misschien had het ermee te maken dat hij bij mijn eerste twee woorden al om mijn nek ging hangen alsof ik zijn beste vriend was.

Misschien was het omdat hij met platdrukte om me te knuffelen.

Misschien kwam het door de uitdrukking van de jongen achter ons, die stond te grijnzen terwijl die jongen over me heen hing.

Of misschien kwam het door het feit dat hij kwijlend elk woord dat ik zei in zich opzoog.
Misschien kwam het doordat hij zei dat hij mijn liefde nodig had en vervolgens vroeg of ik een vriend had.
Misschien kwam het omdat die gozer gewoon te desprate was.

Wat het in ieder geval wel was, was dat er geen chemie was, en dat ik hoop dat hij te dronken was om mijn gezicht te onthouden.