Gesnapt!

Vandaag heb ik mijn hoogvliet zegeltjes weer braaf ingeleverd. Niet bij de hoogvliet, maar bij collega M. Voor de mensen die niet weten wat hoogvliet is. het is een supermarktketen die qau prijs redelijk goedkoop is. Op de kassabonnen kan je zegeltjes sparen voor gratis producten. Collega M. is tegenwoordig de grote inzamelpot op ons werk. Dat kwam namelijk zo......

M. loopt door de hoogvliet. Hij doet boodschappen nog net voor hij moet gaan werken. Hij rekend af bij de snelkassa. Dat is handig want die bonnen zijn langer en zo heb je dus meer zegeltjes.
Als hij betaald heeft kijkt hij naar de bon. Als hij bijna geprint is, geeft hij een rukje waardoor de bon nog wat langer wordt en hij nog net een extra zegeltje kan meepikken.
"Wat doet u nu, meneer?" vraagt een enigszins geïrriteerde verkoopster. "dat mag niet hoor!"
M. haalt zijn schouders op. "Ach mevrouw, dat is toch niet zo erg. Het gaat om een zegeltje."
"Nee, dat mag echt niet, dat is fraude."
M. kijkt de verkoopster verbaasd aan die de filaalmanager erbij roept.
De man pakt hem hardhandig bij de arm en neemt hij mee in een kantoortje. Hij pakt de telefoon.
"Kun jullie zo snel mogelijk komen, dank u." kwaad kijkt hij M. aan. "Weet u wel dat dat fraude is."
M. is geshokeerd en in de war. "Maar het gaat maar om een zegeltje."
De filaalmanager snuift. "Wat als al onze klanten zich zo zouden gedragen. Dit kunnen we niet tolereren. De politie komt eraan."
Nu rolt M. bijna van zijn stoel. Dat kan toch niet waar zijn. Maar ja, even later komen de agenten in hun stoere zwarte jassen en broeken en pistolen aan hun zijde het kantoor binnen en hijsen M. van zijn stoeltje. Na een kort overleg met de manager wordt M. in de politieauto gedrukt en met zwaailichten naar het bureau gevoerd. In het bureau wordt hij in een klein wit kamertje gestopt met en klein raampje hoog bij het plafon en een koude ijzeren deur.
"trek je schoenen uit en haal je riem uit je broek."
Gehoorzaam haalt M. de riem los en trekt zijn schoenen uit. Ongelukkig hijst hij zijn broek iedere 10 seconden op omdat deze nu afzakt. Een agent fouleert hem nog en gooit dan de deur dicht.
M. kijkt het kamertje rond. Er staat een hard bed met wat stoffige dekens waar hij op gaat zitten. Hij kan het even niet bevatten wat er is gebeurd.

Een hele tijd later opent de deur weer. "Je mag gaan." M. krijgt zijn bezittingen weer in zijn handen gedrukt. snel gespt hij zijn riem om en trekt zijn schoenen aan. De agent kijkt hem nors aan. "Je komt er vanaf met een waarschuwing voor poging tot fraude, maar als je nog een keer met ons in aanrakng komt, dan komt het op je strafblad."
Dan staat hij buiten. De zon schijnt warm, maar toch heeft hij het koud, diep van binnen. Het besef groeit langzaam dat hij aan de andere kant van de stad is en dat hij naar het werk moet lopen.
SHIT...... Wat een kutdag.

Toen dit verhaal ons ter oren kwam op het werk, is er een soort actie begonnen. Iedereen die boodschappen bij de hoogvliet deed schenkt zijn bon aan M. Gemiddeld heeft hij nu iedere week 10 volle kaarten. 10 gratis producten. Toch geen slecht einde dus.... Mischien moet ik me ook maar eens laten oppakken ;)