R.I.P.

Vrijdag is mijn allerliefste vriend overleden. Ik weet niet hoe oud hij is geworden, maar wel dat zijn dagen al bijna geteld waren.
De laatste tijd liep hij al wat moeizamer en had ook nog wel eens last van een ochtendhumeur. Dan morde hij wat en wilde eigenlijk liever niet wakker worden. Als ik hem dan even met rust liet en het later nog eens proberen, werd hij al snel wakker.
Hij had eigenlijk ook hard plastische chirurgie nodig. Zijn gezichtvermogen was namelijk ernstig aangetast. Door een brand waren zijn zenuwen beschadigd en kon hij er niets meer mee. gelukkig deed de rest van hem het allemaal nog wel, maar zijn gezichtsvermogen was voorgoed beschadigd.
Nu had ik daar al een goede oplossing voor gevonden. Via een zenuw in zijn nek konden we namelijk een andere gezicht op hem aansluiten en dan kon hij weer vrolijk lachen naar de wereld.
Helaas mocht het niet baten. Schijnbaar had de brand zijn zenuwstelsel zo beschadigd, dat zijn andere organen ook gingen uitvallen. Hij kreeg last van hartritme stoornissen en uiteindelijk een hartstilstand.
Ik was er helaas te laat bij om hem nog te kunnen redden, opereren had ook geen zin meer.

Ik ben dus toch wel van slag door geweest. Het was mijn maatje, gezeldschap op donkere dagen. En nog erger, nu moet ik vervanging zoeken. Ik mag een ander vriendje lenen van mijn vriendin, maar das toch niet hetzelfde.
Ik denk dat ik maar een nieuwe ga uitzoeken. En deze keer ga ik er voor een die minimaal een aantal jaren meegaat. Dat korte relatie gedoe vind ik maar niets. En ook eentje die moderner is dan mijn vorig, en bereid om nieuwe dingen aan te nemen.

Compaq Armada, ik zal je missen. Rust zacht.....