De veemarkt

De zaal is geopend en langzaam stroomt het vee binnen. Uiteraard arriveren de koeien eerst waarna al gauw de keurders, handelaars en kopers binnenkomen. Het wordt langzaam een drukke boel.
Het begint meestal met het eigenlijk bekijken van waren. Je wilt namelijk niet met de koe van de laagste kwaliteit naar huis gaan, maar je kan ook niet te lang doen over je beslissing, want dan zijn de beste dieren al weg.
Het gaat dus om een kwestie van een goed inschattingsvermogen en een snelle beslissing.
De koeien zijn extra gepoetst, geborsteld en versierd om zo de hoogste prijs te behalen en staan meestal in groepjes van twee of meer.
Speciaal voor deze avond zijn er ook kleurcodes aangebracht. De koeien die niet worden verkocht zijn gemerkt met een blauw bandje, degene die bedoeld zijn om te matchen met een andere koe hebben een groene. De overige hebben een rode en een gele, de gele betekend direct rijp voor de slacht, de rode dat ze nog wat extra tijd nodig hebben.
De avond gaat voort en er zijn al meerdere biedingen gedaan op koe 205. Echter deze waren niet hoog genoeg, of de handelaar in kwestie pakte het niet goed aan bij zijn koperspraatje, waardoor hij al snel werd weggewimpeld.
Koe 206 lijkt genoeg aandacht te trekken, vele geintresseerden lopen langs haar, maar niemand durft te lang te kijken of te blijven staan. En een bod is ver te zoeken.
Uiteindelijk bijna aan het einde van de veemarkt, blijft er een geintresseerde staan, zijn aandacht getrokken doordat 206 tegen hem aanstootte. Echter hij lijkt bang om iets te doen en opnieuw valt er geen bod.
Teleurgesteld verlaten 205 en 206 de zaal iets voor het einde van de veemarkt.

"Het was toch een gezellige avond?" vraagt J. aan mij.
Ik knik beamend, maar het was toch leuk als er iemand een bod had gedaan.