Wolkbreuk

Drup.... drup..... drup...... drup.... drup, drup drup drup dr dr rdrdrrddrd

Ik fiets zo hard ik kan. Een wolkbreuk. Aaahh!!!
Beschermend druk ik mijn tas tegen me aan. Nee, niet nu! Waarom gaat het precies nu zo hard regenen? Wat heb ik misdaan!
Ik trap zo hard ik kan, en hang voorover op mijn fiets. Door de regen zie ik helemaal niets meer. ik probeer om me heen te kijken maar kijk tegen een stark gordijn van grijze streepjes aan.
Als ik het water in mijn nek voel lopen trek ik de kapuchon van mijn jas omhoog! Nu is mijn zicht nog meer bellemerd. Als ik al iets kon zien!
Terwijl ik voorover hang en probeer uit de bui te komen voel ik hoe mijn fiets onder me vandaan stuiterd. Mijn wiel draait weg en ik wordt met kracht van het zadel afgeslingerd.
terwijl ik mijn knieen pijnlijk openhaal aan fiets en weg, voel ik hoe mijn handen wegzinken in een flinke plas. Als ik nog niet nat genoeg was, dan was ik het nu wel.
Ik krabbel overeind en wreef over mijn pijnlijke handen en knieen. Nog steeds geschrokken probeer ik uit te vinden waardoor ik ben gevallen.
De zilveren lantaarnpaal 50 cm voormij staart me breed lachend aan.
Niet breder dan 15 cm. en ik heb het kreng vol geraakt.

Voorzichtig pak ik mijn fiets op. de regen trekt al langzaam weer weg en inmiddels kan je de weg weer zien. Het is net of iemand van bovenaf roept. 'Haha, ik heb je! My evil work is done.'