zondag, februari 19

Hoop, geloof en liefde.

Ik zie hoe de druppels bloed naar beneden vallen. Eén... twee... drie... Ze vormen samen een kleine poel bij mijn voeten. De zoute doorzichtige tranen mengen zich met het rode bloed. Ik zie hoe de druppels naar beneden vallen...

Ik voel de pijn. Die pijn zo diep in mijn hart, in mijn ziel en in mijn hoofd. Kon ik het maar vergeten. Kon ik het maar vergeten en niets meer voelen. Niet deze pijn. Kon ik maar even niets voelen. Kon ik het maar vergeten....

De tijd verstrijkt. De pijn wordt minder. Hij wordt begraven onder zorgen. Onder nieuwe ervaringen. Onder nieuwe gevoelens. De pijn wordt minder, maar hij verdwijnt niet. Hij zit daar nog, heel klein, maar altijd aanwezig. De pijn wordt minder....

Jullie hebben me pijn gedaan. En toch kan ik niet kwaad zijn. Ik voel de warme bloeddruppels bijna letterlijk uit mijn hart stromen, waar jullie je mes hebben gepland. En toch ben ik niet boos. Ik ben niet kwaad over jullie verraad. Ik ben alleen verdrietig. Verdrietig om mezelf. verdrietig om de schade die is gemaakt. Jullie hebben me pijn gedaan.....


Quote
'Ik ben wat ik ben, en dat is alles wat ik heb.' Popeye.

9 Comments:

At 19/2/06 15:07, Blogger Gonda said...

Wie bedoel je met 'jullie'?
Gaat het weer een beetje??
Ik was even bang dat je het weer over het plaatsen van een spiraaltje had, toen ik las over bloeddruppels die een poel vormden bij je voeten.... :-)
Pijn in je hart is heftiger dan dat. Sterkte!

 
At 19/2/06 15:09, Anonymous Anoniem said...

heb niks verkeerds gedaan :-(

 
At 19/2/06 15:41, Anonymous Anoniem said...

Ik sluit me bij Goentah aan: stel jij die 'jullie' maar eens aan ons voor. Praten wij daar een hartig woordje mee.

 
At 19/2/06 22:51, Anonymous Anoniem said...

Ik krijg een naar gevoel bij dit verhaal! Wat is er aan de hand?
Of valt het allemaal wel mee?
En waarom bloed?

 
At 20/2/06 08:15, Blogger Gwendolin said...

@ goentah en oh, 'Jullie' zijn al mijn oude liefdes. Alle mannen waaraan ik ooit mijn hart gaf en die hem hebben teruggegooid. Het is een beschrijving van hoe de pijn na liefde zo sterk kan zijn en zelfs na jaren niet helemaal verdwijnt.

@ ikkus, zij ik dat dan?

@ knopje, Voor meeste omschrijving zie hierboven. En het bloed? Dat was vanwege het gevoel van een bloedend hart. Het is een beeldende beschrijving van een gevoel en een uitdrukking.

 
At 20/2/06 10:27, Anonymous Anoniem said...

Tijd voor een houten hart?
Je moet eens met de Poema's praten. Zij zongen er al eens over. ;)

 
At 20/2/06 12:05, Blogger Petra said...

Mannen... Het is zo jammer dat we niet zonder ze kunnen!

 
At 20/2/06 12:49, Blogger corinepien said...

Denk aan het boekje meis! Dikke knuffel!

 
At 20/2/06 18:41, Blogger Gwendolin said...

@ oh, aan dat leidje had ik ook al vaker gedacht :)

@ Petra, ja jammerlijk....

@ Corine, *knuffelt terug*

@ momo, snik... die pleister raakt doorweekt :S heb je er nog één?

 

Een reactie posten

<< Home