Paniek

Heb je dat ook wel eens. Dat je een afspraak hebt, een belangrijke afspraak! En dat je vervolgens al een half uur van tevoren gaat na zitten denken of je het wel goed heb bedacht.

'was het niet gisteren? Of was het toch morgen?'
'Is het nou wel om 8 uur?'
'Was het adres wel eikenlaan? misschien was het eikenstraat? Of was het toch 467 in plaats van 267?'
'Misschien heeft die ander zich wel vergist, en heb ik eht goed onthouden, maar die ander niet.'

Vervolgens kom je op je bestemming aan, je staat daar dan. Kijkt om je heen. Opzoek naar.. ja, iets! Iets om je een teken te geven dat je goed zat. Dat je het allemaal goed had opgeschreven of onthouden. Dat je inderdaad op de juiste plek, op de juiste tijd, op de juiste dag er bent.
En natuurlijk zoals precies op zulke afspraken is altijd die ander net ff iets later. Dan is het al 5 over 8 voor de deur opengaat, of je een lachend gezicht aan ziet komen lopen. Even slaat je hart een slag over van pure opluchting en dan kan het beginnen.

Gister had ik zo een dag. Ik had sinds 8 maanden weer zangles. Ik had opzettelijk de voicemail bewaard zodat, als ik zou twijfelen, het nog even na kon luisteren. Maar toen ik daar voor lokaal 18 zat om 2 voor 8 en er nog niemand was en ik niemand zag, maakte ik me toch ernstig zorgen. Voor de zekerheid toch maar ff de voicemail nog eens afluisteren, maar deze vertelde me precies hetzelfde als wat ik al wist.
Toen er om 2 over 8 andere klasgenoten aankwamen slaakte ik bijna een hoorbare zucht van opluchting. Ik zat goed.