Paspop?

Vroeger had ik wel barbies. Of eigenlijk, ik stal de barbies van mijn zus en ging dan kappertje spelen. (my little ponies waren ook niet veilig)
Een pop heb ik nooit gehad. Ik was niet van poppen. Wat moest je daar nou mee? Tot mijn 18de was ik ook niet van de mode. Kleding liet me koud en de nieuwe trends konden me helemaal gestolen worden.
Echter toen gng er toch iets knagen. Ik ging meer schoenen kopen. Dat blousje was toch wel erg mooi, en dat matchte dan weer mooi bij mijn nieuwe schoenen. Uiteindelijk ontwikkelde ik enigszins zelfs een heuze smaak. Ik heb nog wel steeds een hekel aan trends, en kan dan ook in de meeste winkels nauwelijks dingen vinden die ik leuk vind. Wat dat betreft is het gevoel dat mijn kleding bijzonder moet zijn wél bljven hangen.

Het afgelopen jaar ben ik me gaan beseffen dat ik ook kleding van andere steeds meer ga keuren. Ik zal niemand er om afrekenen, maar het speelt wel mee. Een vervellend trekje, zeker in combinatie met mijn te grote mond.
Zo kwam het dan ook dat ik me tegen J. liet ontvallen dat ik vond dat zijn keuze qau kleding die dag niet erg geslaagd was. Echter de eerst volgende zin die me daarna ontviel was, 'Anders ga ik wel met je shoppen.'
In de volle verwachting dat hij hiervoor gillend zou wegrennen, zoals elke gezonde man doet die het woord shoppen hoort, was ik dan ook verbaasd dat hij de uitdaging dapper tegemoet trad.
Nu ga ik dus zaterdag met hem winkelen en hem hopelijk bijbrengen dat je met een beetje smaak een hoop goed kan doen.

Mijn eigen pop om aan te kleden. Ik heb geen Ken meer nodig!!