STOP!!!!

Over en uit. Stop. Death end. Einde. Finito. Kappen. Nokken.
Hoe je het ook noemt het komt op hetzelfde neer.
Gwennus legt haar blogpen neer.
Zoals zovelen is voor mij ook geen heil meer in het loggen. Waarom ik begon, die reden laat me ook stoppen. Ik begon omdat ik gezellig met mijn zus en vriendinnen kon loggen. Nu hun het niet meer doen is er voor mij geen lol meer aan.
Ik vond het leuk om jullie logs te lezen, begrijp me niet verkeerd, maar ik heb er gewoon geen zin meer voor.

Het is dus over. Misschien dat ik eens in de zoveel tijd nog een pitstop maak bij een van jullie, maar ik kan het echt niet meer opbrengen om dit dagelijks te doen of deze log bij te houden.

Rest mij nog te zeggen.... Bedankt. Mogen jullie levens omringd worden door geluk en liefde.

Liefs Gwennus

Verliefd.....

NEEEEEEEE!!!!!!!!!
Het is toch gebeurd. Ik wilde het niet. Echt waar! Ik wilde echt niet verliefd worden, maar ik kon er niets aan doen. Het overkwam me gewoon. Na al mijn trouwe beloftes en de eden die ik heb gezworen en dan toch word ik verliefd.
Het is best een knappe jongen. Niet bijzonder, maar zeker niet verkeerd om naar te kijken. Maar waar ik echt verliefd op ben geworden is zijn binnenkant. Hij heeft een van de geweldigste persoonlijkheden die ik ooit ben tegen gekomen. Ik heb nog nooit zo iemand gezien, perfect bijna. EN hij voldoet aan al mijn wensen.

Ik heb me nog wel proberen te verzetten. Tenslote mocht ik niet verliefd worden. Daar deed ik niet meer aan. Ik haalde me in mijn hoofd dat hij niet perfect was. Dat hij nog gebreken had, die niet aan mijn wensen voldeden. Miscchien waren er wel addertjes onder het gras, deed hij maar alsof, maar was hij stiekem gewoon heel lelijk. Maar toen een van mijn vrienden hem leerde kennen was hij ook verkocht. "Ik wilde toch al een nieuwe." merkte hij op.
Bezetterig keek ik naar zijn foto. "Mijn." ging er door mijn hoofd. Maar ik mag niet van mezelf. Ik moet mezelf bedwingen. me inhouden en mijn liefde dip wegstoppen. Hij is niet voor mij bestemd. Over een paar maanden komt er vast wel weer een andere leukere, maar hem mag ik niet.

Misschien hebben jullie zijn foto ook wel gezien? Hij staat namelijk in het foldertje van Aldi. De nieuwe Pc van Medion. En ik ben smoorverliefd....

Kansberekening

Hoe groot is de kans dat een dubbeltje op zijn kant valt? Ik weet het exacte getal niet, maar ik vermoed dat het niet erg hoog is. Misschien 0,00000006458536 procent?
Maar als je dan daadwerkelijk een dubbeltje op zijn kant gooit, hoe voel je je dan? Ben je dan blij of trots dat het je gelukt is, ondanks de kleine kans? Of ben je juist overschillig en maakt het je niet uit? Of misscien ben je wel alleen verbaasd over deze zeer bijzondere gelegenheid.
Welke emotie er op dat moment door je heen gaat kan belangrijk zijn om je te vertellen wat voor type persoon je bent. Echter hoe je exact reageerd valt niet te voorspellen. Elk mens reageerd namelijk anders op een situatie. Soms is het ook afhankelijk van waar je bent tijdens de situatie en met wie je bent. Externe factoren spelen ook een rol.
En dan bijft de vraag, ben je je altijd wel bewust van het feit dat de kans dat zoiets plaatsvind heel erg klein is?
Ben je je als mens uberhaupt wel bewust van de kansen waarmee zaken plaatsvinden? en is er over bepaalde zaken wel een kansberekening te maken. Sommige dingen hebben te maken met zoveel externe invloeden dat het moeilijk is vast te stellen wat de kans van iets is.
Hoe bereken je bijvoorbeeld wat de kans is dat je wordt natgereden in een jaar tijd door een auto terwijl je aan het fietsen bent? Niet alleen de factor van hoe vaak je fietst en met welke weertypen je fietst speelt hier een rol, maar ook de verschillende automobilisten en hun humeur, en hoe vaak regent het, en waar fiets je dan? wat voor fietspaden fiets je en hoe dicht liggen deze bij de weg?
Er spelen zoveel factoren een rol dat de kans dat dit gebeurd minimaal is. Echter als je wordt natgereden, dan ben je in ieder geval niet blij? of toch wel? Zou je er dan wel om kunnen lachen? Hoe groot is de kans dat je om zoiets zou kunnen lachen? Mogelijk groter dan de kans dat zoiets daadwerkelijk gebeurd.

D-day

Hier zo vertelde ik het al. Ik moest naar de dokter. En niet omdat ik ziek ben.

Hier zo vertelde ik dat het mooi niet doorging omdat mijn dokter plotseling vakantie had.

Deze maand was het dan zo ver. Ik was niet bang, maar wel heel zenuwachtig. Ik was dan ook blij dat zij meeging om mijn hand vast te houden. Niet vanwege de pijn of vanwege angst, maar vanwege het moment. Iets om je aan vast te houden. Iemand die je kan vertellen dat alles goed komt en je gedachten de andere kant op kan sturen.
En dat deed ze ook. Voor de gevoelige mensen onder ons, sluit nu je ogen en beëindig dit logje, voor de nieuwsgierigen....

Het deed pijn. Het inbrengen deed pijn zoals een vrouw maar al te goed kent. Die pijn van de baarmoederwand die heftig samentrekt in een reactie op de sonde die word ingebracht.
Bij de eerste poging dacht ik dat ik het zou begeven. AU, AU, AU!!!!! Gelukkig was zij er, want op dat moment hoor ik haar zachte stem "Diep ademahlen via je buik." In 1 klap ben ik terug, en adem ik heel diep in via mijn buik en uit via mijn mond. Diepe teugen. Ik probeer er niet aan te denken, het niet te voelen en me daar op te richten, maar doordat de dokter steeds blijft vertellen wat hij aan het doen is, kan ik mezelf er niet helemaal van losmaken. In mijn hoofd zie ik precies wat er in mijn lichaam gebeurd.

"Klaar." Zegt de dokter, en begint vervolgens met een uitleg over wat we nu nog even gaan doen. Voornamelijk dat ik even mag blijven liggen om tot rust te komen. Ik vermoed dat ik niet veel anders had gekunt want mijn buik doet vreselijk zeer. Het is maar eens in de 5 jaar, schiet er door mijn hoofd. Dat is een opluchting. Nu is alles voorbij.
De pijn zakt en als we uiteindelijk buiten staan lach ik al weer. "Ik ben blij dat je er bij was, meis." We knuffelen elkaar. "Nu heeft onze vriendschap wel een hele nieuwe dimensie gekregen." We lachen allebei en stappen op de fiets. Tijd voor en welverdiend kopje thee.

Wat zei je?

"Er is wel veel van vrachtwagens gevallen. Of zouden ze een vloot hebben overvallen."

"Ik ga nog wel die lijstjes eraf slopen hoor." "Hoezo, zijn ze zo niet kitcherig genoeg?"

"Als ik zo kijk dan heeft Maria een baard." "Of jezus met een hoofddoek!"

"Je zou toch een patatje halen?" "Een frikandel was goedkoper."

"Wauw! dit vind ik wel iets voor hem!." wijst naar onderbroek met een grote olifant op de voorkant. "Deze is dan wel wat voor jou!" wijst naar setje zonder kruis en gaten bij de borsten.

"Ik moest iets liefs voor hem meenemen." "Ach dan ga je toch in de woonkamer staan en dan zeg je heel hard, kijk eens hoe lief ik ben!"

"Ik wist niet dat teletubies zo lelijk waren?"

Dit waren slechts enkele quotes uit ons dagje Zwarte markt in Beverwijk. Gezelligheid, geklets, eten en kijken. En natuurlijk als afsluiter chocoladetaart. Jammie!