2005....
Waarschijnlijk verwachten jullie nu een geweldig nieuw/oudjaars verhaal van mij. Maar om eerlijk te zijn was mijn viering niet bijster bijzonder. Het enige wat er voor mij echt uitsprong dit jaar, waren de 20 minuten dat ik eenzaam op mijn fietstje op oudejaarsavond, naar mijn vrienden toe fietste door de donkere stille polders......
Daar zit ik dan. Rechts, links, rechts, links. Ik duw de trappers naar beneden terwijl ik over de polderweg fiets. rechts van mij ligt mijn stad. Het is nog vroeg en toch word er nu al volop aan pijlen afgevuurd. Ik concentreer me op de weg voor me en besef me dat dit waarschijnlijk exact dezelfde geluiden geweest moeten zijn die ze in oorlogstijden horen. Als ik me best doe kan ik me voorstellen hoe ik hard wegfiest van een door oorlogverscheurde stad, één waar de vlammen van de dakken lekken. Hoe een grote truck met soldaten voorbij komt gereden en je in de verte het gebrom van een tank hoort.
Fiets, fiets... Het is niet koud en er staat weinig wind. Op de stille weg dwalen mijn gedachten af naar afgelopen jaar. Wat was er allemaal met me gebeurd? Het begin van het jaar, spannend... dat ik samen ging wonen met mijn zus. Mijn solicitaties en mijn werkeloosheid. De angst voor 1 juni, angst om geen werk te hebben, geen huis. De wanhoop die me in mei overspoelde ondanks de geweldige liefde die ik mijn nieuwe vriend F. vond. Zelfs hij kon de diepe wanhoop en angst niet wegnemen.
De opluchting en ontlading van het krijgen van een woning. De baan die ik vond. Daarna de enorme spanning en opwinding van het voor het eerst samenspelen met een pianiste.
Toen volgde het gemis van F. toen hij de hele maand juli weg was. En uiteindelijk na iets meer dan 5 maanden, de dag dat we uit elkaar gingen. De weken die volgden van depresies, maar die uiteindelijk weer lichter werden en het einde van het jaar, waarin ik weer doe wat ik wil en wat ik leuk vind. Waar ik momenteel tevreden ben met mijn huisje en mijn leven. Zo tevreden dat ik niet eens kan vertellen of ik goeie voornemens heb.
Al met al, met recht gezegd, een veel bewogen jaar. Met extreme hoogtepunten en extreme dieptepunten. Wat gaat 2006 brengen? Ik vraag me af of het ooit saai kan worden......
6 Comments:
Ik wil je wel een saai en gezapig 2006 toewensen, hoor. Sommige mensen tekenen daarvoor!
Met jou wordt het nooit saai meissie! Maar voortaan wel even de telefoon opnemen joh! ;-)
Dat je maar veel mooie jongens tegen mag komen in 2006 ;-)
(dat levert namelijk de leukste logjes op...)
Gelukkig nieuwjaar, meis!
Tegenslag hoort bij het leven (zegt deze oude ongelukkige dame...), maar we maken er ZELF wel weer een mooi jaar van!
Dikke knuffel!
Gelukkig en gezond nieuwjaar! En dat je maar veel leuke dingen mag meemaken en doen!
Gelukkig Nieuwjaar Gwendolin ;)
btw, vind de blog prettig om te zien. Leuk gedaan
Bedankt allemaal, en insgelijks :)
Een reactie posten
<< Home