Bezoek.

Vanavond komt ie!!! Gisteren nog gesproken en vanavond komt ie langs. JEhhh!!

K. is een oude vriend. Nee, hij is niet oud. Maar we gaan al wel weer een tijdje terug. Nog helemaal terug naar de tijd toen wij nog vakkenvullers in de AH waren.
Dat we samen kletsend en lachend dozen open rukte en jongere collega's toesnauwde dat ze door moesten werken. Dat we met zijn allen naar six flags gingen. Dat we in de avond film gingen kijken en deze achteraf of de volgende dag in de winkel gingen analyseren. Dat we samen droomde over de toekomst die we zouden krijgen en de studies die we gingen doen.
Dat hij verlegen bekende dat hij verliefd op mij was en dat ik met een huilend hart hem moest vertellen dat het niet wederzijds was.
Dat hij naar Utrecht ging en ik naar Delft. Dat we probeerde te bellen en te mailen, maar dat het elke dag, elke week en elke maand wat minder werd.
Dat hij een meisje ontmoete en mij vergat......
En toen onverwacht stond hij daar weer. Verdrietig, gekwetst en weer net zo koppig als vroeger.

We hebben onze eigen levens. Ik heb geaccepteerd dat die moeilijk zijn te combineren, maar als ik hem weer zie. Dan is het weer net als vroeger, en zijn we allebei weer tieners die denken dat de toekomst voor het oprapen ligt.


Las net mijn mail.... Hij kan niet komen.... te vroeg gejuicht......

Schoenen!!

Ken je dat nummer? Je weet wel dat nummer van Reel to Real, I like to move it? En weet je daar de rip off van, van de Smurfen?? Als je hem niet kent moet je hem misschien maar eens downloaden, hij is namelijk erg grappig. Luister eens, lach en denk dan aan mij.

Ik heb namelijk zaterdag nieuwe schoenen gekocht. Ze waren 13,95!! Ik heb er wel 20 schoenenwinkels voor afgelopen, maar ik ben er dan ook dolblij mee. Ze zitten perfect, ze zijn stoer en toch ook netjes, ze kunnen bij broek en rok. En met zo een prijs, wil ik er nog wel een paar. Ik loop dan ook al de hele dag aan iedereen te verkondigen dat ik nieuwe schoenen aanheb. En als ik het er niet met collega's over heb, dan loop ik te nurieën.

" 'k heb nieuwe schoenen, schoenen. 'k heb nieuwe schoenen, schoenen. 'k heb nieuwe schoenen, schoenen. 'k heb nieuwe...... SCHOENEN!!!"

Onverwacht

Gister was ik uit.
Gister was ik in Utrecht.
Gister was ik in de Stairway to Heaven.
Misschien heb ik u wel gezien?

Wie ik in ieder geval wel heb gezien en gesproken was een voor mij onbekende man.
Ik schat hem zo rond de 30 jaar oud. Hij had half lang licht bruin haar en was gekleed in een zwart colbertje en zwart shirt.
Eenzaam en alleen zat hij op een kruk bij de bar. Ik bestelde drankjes en keek voor me uit. Tenslotte is het een slecht idee om in zulke instanties de indruk te geven dat je als meisje alleen bent bij een bar, maar ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, mijn ogen dwaalde naar de hoek en onmoete die van de vreemde man. Geschrokken keek ik weer vlug voor me, maar eenmaal van drankjes voorzien draaide ik me om en zag de man stug voor zich uit staren met.... een glas water??
Nu helemaal nieuwsgierig draai ik me om. "Zit je nu hier helemaal alleen?"
de man kijkt me aan en glimlacht. "Ja."
"Waarom?" "Mijn vriendin wilde niet blijven." "En dus blijf je alleen zitten?" "Ik wil kunnen denken." "Misschien een domme vraag, maar is een kroeg niet een vreemde plek om te gaan zitten denken?" "Nee, maar ik wil juist mensen om me heen, dat heb ik nodig?" "Dta is toch vervellend, als dat inhoudt dat je alleen kan denken met mensen om je heen." "Nee, maar waar ik over nadenk gaat over mensen."
Nu helemaal nieuwsgierig blijf ik doorvragen.
De man verteld me dat hij in de politiek heeft gezeten. Dat hij nu sinds drie jaar bezig is met te onderzoeken hoe de maatschappij nu werkt, en dat hij graag meer wil weten van hoe mensen onderling met elkaar omgaan en hoe de politiek zou moeten werken. We raken in gesprek over hoe mensen onderling met elkaar omgaan en hoe wij de wereld zien.
Verrassend genoeg blijkt dat wij bijna exact hetzelfde naar de wereld kijken en naar de manier waarop wij wensen dat er leiding word gegeven.

Uiteindelijk moet hij naar het toilet en ik naar mijn vriendinnen. Ik heb hem niet meer gezien of gesproken, maar het was een wonderlijke ontmoeting. En ik weet niet eens zijn naam.........

Zusterband.

ZIJ... schreef al veel eerder over onze band. Die gekke familie band die ons samen vastbind. Vooral die tussen ons tweeën is bijzonder vreemd. Bijna telepatisch. Donderdag avond werd dat eens te meer bewezen.
Ik kreeg een sms. 'Ik zit nu met je zus en een vriend in een restaurantje te eten.'
Waarop ik antwoorde. 'gezellig, misschien moet je eens aan haar vragen wat een leuke bijnaam voor je zou zijn?'

Eerder hadden wij namelijk het gesprek gevoerd over bijnamen. Ik heb er voldoende, maar hij bleek er toch wat te kort te komen. Echter zijn vergissing was dat hij het ook daadwerkelijk vroeg aan mijn zus, die vol enthousiasme mij smste, met de meest bizarre bijnamen.
Aangestoken door dit smsje, reageerde ik op mijn buurt ook weer terug met stomme en melige bijnamen. Zo ging er dus elke halve minuut ergens in Utrecht en ergens in Alphen een telefoon piepen, waarop vervolgens hartelijk werd gelachen.

Zo zie je maar weer dat het niet eens noodzakelijk is elkaar te spreken om in een bui van bizare gedachtenwisseling te komen.

Freaky !

Tikkie, jij bent hem!

Ook ik moest er aan geloven, getagd! AAAhhhh, nee! Niet ik, laat me met rust!
Blijf van me af! Te laat!
Nu ik dat stickerdje op mijn rug heb zal ik er wel aan 'moeten' geloven.

Hier dan mijn lijstje!

Noem vier baantjes die je heb gehad.
Maar vier?? ik heb een waslijst, de ergste dan ;)
- Verkoopster bij de zeeman (wel 7 weken volgehouden)
- Vakkenvuller bij die Andere heijn ( toch drie jaar gedaan, geweldig gelachen)
- Data entry typiste (6 maanden 32 uur per week, killing!!)
- Callcenter agent bij een groot energiebedrijf (zie je de stjigende lijn?)

Noem vier films waar je geen genoeg van kan krijgen.
- FRIENDS!!! FRIENDS!!! FRIENDS!!!! (is geen film weet ik maar heb alle afleveringen op video!)
- LOTR (kan ze ook allemaal apart noemen maar zal ze heir even samenvoegen ;)
- Ice Age (die eekhoorn rules!!)
- The matrix (zelfde als bij lotr ook alle drie)

Noem vier plaatsen waar je gewoond hebt.
- Arnemuiden (geboren, ligt in Zeeland)
- Alphen a.d rijn (hier woon ik al sinds ik 7 jaartjes ben)

Voor stage:
- 1,5 maand in Whitney, Engeland
- 3 maanden in Cong, Ierland

Noem vier tv programma's die je graag kijkt.
Kijk bijna nooit Tv, maar als ik dan kijk
- De Lama's
- Brainiac
- Myth Busters
- Dr. Phil, dat kijk ik trouwens niet graag, maar is enige enigzins leuke tijdens etenstijd.

Noem vier plaatsen waar je op vakantie ging:
- Rimini, Italie
- l'estartit, Spanje
- Antwerpen, België
- Roadtrip door Duitseland, Tjechië en Polen. Dus eigenlijk in de auto. :D

Noem vier dingen die je graag eet.
wat ik niet eet is makkelijker!
- Pasta's
- Turkse Pita's
- Kip met kerrie
- Kidneybonen in mexicaanse saus en tortila's

Vier websites die je dagelijks bezoekt.
- Andere webloggers
- Hotmail
- Gmail
- Google

Vier plaatsen waar je liever bent dan nu.
Ik wil de hele wereld nog ontdekken dus bijna alles is beter!
Je mag me zelfs op de noordpool planten als je me dan maar wel elkker warme kleding geeft en een hondenslee! :)

Noem vier loggers die je taggen.
sorry skatjes maar ik tag lekker niemand. ik breek de brief, als jullei nu allemaal een piano op jke harses krijgen moge jullie me straks in de hel komen plagen ;)

aftellen

Om precies te zijn, nog 10 uur en 45 min. Zolang duurt het nog. Elke minuut is er weer eentje.

tik tak tik tak!!
Kan ik misschien met mijn bovenmenselijke krachten de klok sneller laten slaan?
Mijn hart slaat op het ritme mee. Als ik nou dwing met mijn geest dat de tijd sneller gaat, mischien gaat hij dat dan ook wel. Woehoe! Weer een minuut voorbij.

tik tak tik tak!!
Ik krijg zin om liedjes te zingen zoals 'we zijn er bijna' of 'nog 3! 3 minuten voordat ik stop!'
Kriebels draaien in mijn buik. Eindelijk, ik heb er zo lang op gewacht, eindelijk is het dan zo ver.
Ik wil hem zien, ik wil hem in mijn handen houden. Ik wil het geluid horen en mijn ogen verlustigen aan de wonderlijke beelden. Mijn hersenen even stil zetten en nergens aan hoeven denken. Ik kan niet wachten. Commando pinkelen, zoals mijn moeder altijd riep als ik in zo een bui was. Dat betekende in onze familie namelijk dat we niet konden wachten.

tik tak tik tak!!
Nog 10 uur en 43 minuten, ik kan niet wachten, maar ik zal wel moeten, werk wacht ook niet. En ik kan er pas vanavond naar toe. Zucht....En ik heb al zo een hekel aan wachten.


TADA, Ik heb hem nu!!! Waar ik al de hele dag aan denk en wat ik zo graag wilde hebben.
Ik heb daarnet even uitgebreid mijn GameCube zitten testen.

lange tanden

Sinds ik op mezelf woon, heb ik niet één keer iets gegeten wat niet lekker was. Ik kook bijna elke avond voor mezelf, ik haal nooit pizza of patat. Koken vind ik leuk en het is lekker. Veel lekkerder dan die vieze vette snacks.
Soms moet je ook wel eens wat nieuws proberen. Die pakken , van knor, iglo of maggi, waarmee je al voorgemaakte mixjes hebt, die zijn reuze handig.
Zo eet ik dus regelmatig, turkse pitta, borittos, kip siam, kip madras, teriyaki, boboti of andere lekker gerechtjes. In je eentje kan het wat veel zijn, dus ik maak altijd de helft.

Nu is maggi gekomen met hun stampot pakketen. Hanidg wnat ik eet bijna nooit aardappels en afwisseling is ook leuk.
Na het proeven van de stampot met sperzieboontjes en runderreepjes was ik verkocht. Die wilde ik ook hebben! en toevallig waren ze vorige week in de aanbieding.
Vol enthousiasme ging ik gister mijn eerste spinazie ovenschotel in elkaar klussen. Geduld was een schone zaak, want het kreng moest wel 45 min in de oven.
hongerig en met waterende tanden zat ik achter mijn schotel. Echter op het moment dat ik mijn vork in mijn mondje steek, wil ik het bijna direct weer uitspugen.
"Gadverdamme! wat is dit!" roep ik tegen mezelf.
ik kijk naar de schotel, controleer voor de zekerheid het pak nog een keer. Alles klopt. Hoe kan dat nou? Ik loop terug, want honger heb ik nog steeds en ik zal toch moeten eten. Misschien heb ik het verkeerd geproefd. Maar helaas ook de tweede hap blijkt een smaakoorlog.

Met lange tanden heb ik net aan 1/3 naar binnen weten te schuiven. Plichtsgetrouw mijn bordje leegetend, zoals vroeger al van papa geleerd. Maar gadverdamme, wat was dat vies.
Ik eet voorlopig even geen maggi meer. Overkopen?

Een vreemde dag....

Zelden maak ik nog zulke rare dagen mee zoals gister. Soms heb je ze nog wel eens, van die dagen dat alles verkeerd lijkt te gaan, dat niets gaat zoals je dacht dat het ging en dat je er met je hoofd niet helemaal bij bent.

- Ik moest veels te vroeg uit mijn bed (vond ik dan)
- Zelfs met mijn ruime planning kwam ik bijna te laat voor de trein.
- Ik had geen idee waar het trefpunt was op het station, dus dat werd zoeken.
- Een heel lief kado bleek voor mijn innerlijke kind te zijn. namelijk een slabbetje een tuimelbekker en een kommetje.
- Nemo was anders dan ik dacht, maar op een vreemde manier wel leuk.
- Mijn Nemo muntjes werden steeds weggegeven aan passerende kinderen
- Ik werd zeiknat gegooid met een emmer water.
- Mijn innerlijke meisje bleek een beetje vast te zitten onder een dikke laag stress.
- Het feest in het LVC was stom.
- Mijn vriendinnen waren de trein uitgezet door de conducteur.
- We kwamen om 2 over half twee bij de deur van de kroeg aan en mochten nadat we 8 smekende ogen op de portier hadden gericht toch naar binnen.
- Binnen was het zo druk, dat ik spontaan claustrofobisch werd.
- Er was een nieuwe DJ die veel te commerciëel draaide.
- Thuis aangekomen kwam ik erachter dat ik mijn sleutels kwijt was. (uiteindelijk wel weer gevonden in de kroeg)

Het was zeker een vreemde dag gister, maar wel een hele leuke dag. Want ook al leek niets te gaan zoals ik had gewild dat het had moeten gaan, heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad. Goed gezeldschap en een paar wijntjes helpen daar natuurlijk ook aan mee.

Populair!

Ik ben niet populair. ik ben niet bij iedereen geliefd. Ik ben niet een graag gezien gezicht op feestjes. Ik ben Ik!!

Is het niet simpel, ik ben ik! daarmee kan je elk comentaar dat iemand maar op je heeft afdoen.
Je bent en eigenwijs. Ja dat ben ik.
Je bent arrogant, tja dat ben ik.
Je bent lomp. ja dat ben ik.
je bent een trut. Ja dat ben ik.

Wat moet die ander dan nog zeggen?
Had ik dat maar 10 jaar gelden geweten, misschien was mijn middelbare school periode dan geen hel geweest. Misschien was ik dan zelfs een klein beetje populair geweest.
Maar ja, ik ben ik.

Ik ben gwennus...

Zuinig

Ik ben me een partij zuinig!
Niet met mijn centen, want dat gat moet ik nog steeds dicht laten naaien.
Niet met het gebruik van etenswaren, Ik verdeel het niet zo dat ik nog net dat ene plakje kaas overhou zodat ik in twee weken een extra boterham kan belegen.
Ik ben ook niet zuinig met het mijn spullen. Ik ben een sloddervos, en laat sommige ding op de gekste plaatsen liggen.
Neee... ik ben zuinig met mijn energie.

Net 5 min geleden kwam er zeker wel een heel aantrekkelijke meteropnemer langs. Zijn paars en gele jack straalde me tegemoed. "Ik kom..."
"Hey, kom er in." Begroete ik hem vrolijk voor hij zijn zin kon afmaken. "Hier is de meterkast."
Ik waste mijn handen en maakte snel een babbeltje, maar ik had zelf allang gezien dat ik heel erg weinig had gebruikt. Om precies te zijn.

318 m3 gas
496 Kwh elektra

en dat in 9 maanden tijd. Voor de vergelijking... een gemiddeld huishouden gebruikt 3500 Kwh en 2000 m3. Ik ben me dus een partij zuinig.
Nouja, ben ik in ieder geval 'ergens' zuinig op.

Acheriaans

Afgelopen week heb ik een nieuwe taal ontdekt. Archeriaans. Deze taal ljkt erg op Nederlands met echter enkele belangrijke verschillen. Soms zeg je namelijk iets in het archeriaans, waarvan de rest niets begrijpt. Hierbij enkele voorbeelden.

- Wie zijn kont brand, moet zijn blaren branden.
- VSP! Dat is vette sex met piet.
- Ik stond in de file, maar het neuspeuteren bewaarde ik voor de terugweg.
- Laten we geen ouwe koeien wakker maken
- Er staat een zweedse blonde dame op het bord!! Nou goed, een geschoren body builder dan?
- Een keten is zo sterk als zijn zwakste schakel. Want ik liep in de disco met mijn gouden ketting en laag uitgesneden hempie en toen brak ie!
- Als ik nou straks met Ludo golf. Dat doen wij wel eens. Dan zeg ik "Sla die bal eens, kerel!"en als ik dan even niet kijk dan pakt ie m op en gooit hem snel weg.
- Oh, hij heeft 'ook' een navel!?
- W. "En nu?" S. "Sokken?"
- Ik heb vanavond een heerlijk potje rummi liggen cuppen.

Hier als klapper nog een paar vergelijkingen in het archeriaans.

- Elke scheet is ook niet hetzelfde. De een hoor je wat beter en de ander stinkt wat meer. (Een vergelijking met de kwaliteit van gas)
- Dan bind ik mezelf vast in de deur opening en overgiet mezelf met benzine en dreig met een aansteker, zodat jullei niet naar buiten kunnen. Maar anders zou ik P. gewoon vastbinden. (een vergelijking van op contractniveau of per factuur.)
-Als het bordje spaghetti uit de keuken is, en de klant wil daar ballen bij, dan moet hij eerst weer terug naar de keuken toe. (uitleg van het wijzigen van een nota.)
- Als jij straks garnalen trakteert en alleen ik word ziek, dan stop je er gewoon een kurk in. Maar worden we allemaal ziek, dan laten we gewoon aanleg en aansluitingen komen om het lokaal dicht te kitten. (Uitleg over het plaatsen van blokkades)

Je ziet ik heb afgelopen week enorm veel gelachen. Dit waren slechts enkele voorbeelden, omdat ik ze niet allemaal bij kon houden. Onze trainer was erg goed in het bedenken van rare vergelijkingen, en dat heeft de training van afgelopen week erg vermakelijk gemaakt.
S. Bedankt!

mijn zusje..

Ik heb een klein zusje. Ze is 10 jaar oud en leert elke dag de wereld een beetje beter kennen. Echter over sommige zaken weet ze nog erg weinig. Daarom kan ze me nog altijd erg verbazen met de vreemdste vragen.

Het is zondag middag. Ik heb niet erg veel geslapen en ben op visite bij mijn ouders. Als ik binnenkom hangt zusje F. om mijn nek. Ze geeft me een knuffel en een dikke zoen. Ik begroet mijn vader en maak een praatje. Dan loop ik naar de keuken en pak wat te drinken. Zusje F. komt naar mij toe. Ze loopt een beetje stiekem.
"Gwen, mag ik je wat vragen?"
Ik knik.
"Draagt mama wel eens strings?"
Ik moet ontzettend mijn best doen om mijn gezicht recht te houden en mijn moeder niet in een string voorbij te zien komen.
"Ik denk het niet, hoezo?"
"Nou boven bij de zonnebank ligt een gele string."
Ze zegt het zo ernstig en met zo een diep bezorgd gezichtje dat ik het niet over mijn hart kan krijgen haar uit te lachen.
"Ik denk dat die van mij zijn."
Op dat moment komt mijn moeder beneden. Ik lach breed en kijk haar vrolijk aan. "Mama draag jij strings?" vraag ik vrolijk.
"Nee, natuurlijk niet." zegt ze bars. "Maar er liggen er nog wel van jou boven."

Het mysterie opgelost. Kleine kinderen kunnen je met de gekste vragen verbazen.

Inzichtelijk weekend

Het was een vol weekend, maar ook een weekend van nieuwe inzichten.

- Met oude vrienden kan je erg lachen
- Biologische producten zijn lekker
- P. kan prima koken
- Rotterdam is eigenlijk best gezellig
- Muziek uit de jaren 90 is jeugdsentiement
- Rotown is leuk
- Homobars zijn niet eng
- Vrijdagavond hou ik het echt niet langer vol dan half drie.
- Met je ex kan je gezellig praten
- Pannekoeken blijven zo af en toe best lekker
- Shirtjes kunnen krimpen in de was
- Mijn stamkroeg blijft gezellig als je maar met de juiste mensen bent
- Heel soms ben ik nog steeds een femme fatale
- Een sms met de vraag "waar ben je?" van de DJ om half zes blijft vreemd, zelfs als hij dronken is.

Een bewogen en leerzaam weekend.......

schoonmaakwoede.

Vandaag had ik last van schoonmaakwoede. Niet omdat ik zo enorm kwaad ben, ik ben juist best vrolijk. Maar omdat ik nogal wat energie had. Vandaag zat ik namelijk de hele dag in een saaie stomme training. En de afgelopen twee dagen heb ik naast mijn werk juist heel intensief gesport. Hierdoor krijg ik lekker veel energie. Nu had ik vanavond een vrije avond en ja, wat doe je dan met die energie?
Nou ben ik morgen en zaterdag de hele dag weg. En dan kan ik zondag wel schoon gaan maken, maar ik weet hoe ik ben. Het moest dus maar vandaag, anders kwam het er weer eens niet van.
De extra energie kwam dus mooi uit.

Emmers met sopjes, doekjes, dweiltjes, borstels, stofdoeken, stofzuigers, bleekmiddel, keukenpapier, afwasmiddel, ontkalker, laminaatreiniger, ontveter en douchespray gingen er tegenaan. Maar het resultaat mag er wezen. Mijn huis is helemaal, van onder tot boven, schoon. geen kamer is gespaard gebleven. Als alleen nu mijn was ook helemaal was gedaan, en al mijn administratie, dan was ik echt helemaal blij geweest. Maar helaas moet dat op een andere vrije avond waar ik weer teveel energie heb gedaan worden.

zomaar een gesprek....

Collega E. overhoorde een gesprek tussen mij en collega J.

J. "Die vistip van jou was echt goed."
Ik. " Oh ja?"
"Ja, heb er zeker wel drie van die grote vissen gevangen op het eiland. En inderdaad alleen wanneer het regende."
"Kassa, dat leverde veel geld op zeker?"
"Ja. Kon ik mooi naar de winkel om weer wat nieuwe spulletjes voor mijn huisje te halen. Binnenkort heb ik trouwens mijn lening afbetaald, dan kan ik weer kiezen voor een groter huis."
"Beter, dan zou ik wel kiezen voor de kelder. Want een tweede verdieping laten bouwen is veel duurder."
"Ach, joh. Die ouwe Nook die kan dat wel aan. Weet je trouwens dat hij zijn winkel aan het verbouwen is?"
"Ja, dat doet een paar keer."
"Gelukkig, want hij verkoopt nu echt alleen maar rotzooi. Ik word er helemaal gek van."
"Je kan ook gewoon met je dorpsgenootjes praten. Als je voor hun klusjes opknapt dan krijg je ook wel leuke dingen."
"Ik ga liever vissen. Ik heb trouwens nog nergens insecten gezien. Zelfs niet op het eiland. Zijn ze er wel?"
"Ja, het is nu nog winter, die komen pas van het voorjaar."

Op dit moment kijkt collega E. volledig gebiologeerd langs de rand van haar boek naar ons. J en ik kijken haar aan en beginnen allebei te lachen.
"Beetje vreemd gesprek, hè?" Zeg ik.
Ze knikt. "Jullie hebben het over een computerspelletje, is het niet?"
Hierop liggen J en ik krom van het lachen over de bank heen. "Gelukkig wel, ja. Ik zie jou al staan te vissen, J.?"

Animal Crossing is een leuk game cube spelletje. J. is een nieuwe verslaafde en als hardcore gamers kunnen we uren vullen met kletspraat over het leven in dit kleine dierendorp. Echter soms kan dit wat vreemd overkomen op mensen die ons horen praten. Zoals gisteren dus.

Klein meisje II

Gister vertelde ik jullie al dat ik stiekem een klein meisje ben. Dat ik lekker gek doen leuk vind en dat ik soms kinderachtig kan zijn. Ik vertelde ook dat ze in de verdrukking komt af en toe en dat ze dat niet van plan was toe te laten. Er is een ding waar ze heel hard haar zinnen op heeft gezet. Alleen 1 probleem, niemand wil mee!

Ik wil namelijk naar het Kapitein Nemo museum in Amsterdam.
Al jaren probeer ik vriend en vijand te overtuigen asjeblieft met me mee te gaan. Maar blijkbaar ben ik de enige die het vermaak van een museum vol technische en natuurkundige proefjes inzie.
Ja, het is een kindermuseum, en ja, het is een museum. Maar kom op! Een halve dag lol trappen met allerlei spullen waar je lekker mee mag klooien en aanzitten. Dat is toch leuk?

Maar ik ben schijnbaar de enige die haar kleine meid 'niet' in de hand kan houden.

Wil er dan niemand met me komen spelen?

Een klein meisje

Eigenlijk ben ik een lief klein meisje. Je kent ze wel, van het type met de paardenstaartjes en de jurkjes. Van de twee bijpassende strikjes in mijn haar en twee glimmende schoentjes aan mijn voeten. Van de sokjes met garfield of snoopy en de pyjama met een teddybeer.

Eigenlijk ben ik een lief klein meisje. Je kent ze wel, van het type dat rondhuppelt op straat. Dat van een zebrapad een rivier maakt met enge krokedillen erin en de witte strepen zijn boomstammen. Dat een grote suikerspin ziet als het mooiste kado op de wereld, en wat zich geen zorgen maakt over de dag van morgen.

Eigenlijk ben ik een lief klein meisje. je kent ze wel, van het type dat vrolijk meezingt met kabouter plop. Dat gek doet waar iedereen bij is. Die haar oma bezoekt met een grote bos bloemen en die mopperend haar bordje leegeet omdat de groenten volgens mama goed voor je zijn.

Eigenlijk ben ik een lief klein meisje, maar kleine meisjes worden groot. Zorgen drukken het lieve kleine meisje opzij. Ze komt behoorlijk klem te zitten in dat donkere hoekje waar ze weg is gestopt. Soms houdt ze dat niet meer vol en dan gaat ze heel hard stampvoeten en schreeuwen.
Dan ben ik weer heel even dat lieve kleine meisje. Dan hinkel ik op de tegels, dan knuffel ik mijn oma en dan klim ik in bomen. Tot de volwassenheid haar weer verdrukt en ik weer groot ben. Maar ze is nooit lang weg, want koppig als ze is, laat ze zich niet zomaar wegsturen. Ik hoop dat ze morgen weer komt spelen.

Recept

We nemen...

mespuntje nacht van onrustige slaap,
18 uur zonder eten,
1 nieuwe rok, trui, ketting, oorbellen en Bh.
1 chocolade reep,
1 eetlepel rok met een split tot bijna in je lies,
7 wijntjes en 2 glazen passoa jus,
1 avond waarin je uit je dak gaat voor zijn neus,
5 glazen water,
2 tosti's en
1 nacht van diepe rustige slaap.

Neem na de het moment van de pijnlijke ontwikkeling de 18 uur zonder eten, voeg daarbij het mespuntje nacht van onrustige slaap. Laat dit even goed doorkoken. Voeg dan de nieuwe Bh, trui enz. toe en roer goed door. Snijd de chocolade reep met de passoa en de wijntjes en laat deze samen goed flink heet opbakken in de avond waarin je uit je dak gaat. Blus het geheel af met de 5 glazen water, de tosti's en een nacht van diepe slaap.

Eet smakelijk.

Het is echt waar het werkt. De volgende keer neem ik het weer.

Vernedering

Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt!!!
Ik ben op veel manieren gedumpt, maar nog nooit ben ik zo vernederd.
Hij leek zo lief, maar eigenlijk was het dus een arrogante klootzak.
Ik word nog liever gedumpt via een sms dan mee te moeten maken wat hij deed.
Recht voor mijn neus met een andere meid zoenen, en dan beweren dat het door medicijnen en alcohol kwam en dat hij niet meer goed wist wat ie deed.
Flikker toch op! Ik ben niet achterlijk!

Nee, niet achterlijk, maar wel verdrietig. Want het is en klootzak, maar ik vond hem wel leuk.

Gezocht....

Ik ben blij!!!
Eindelijk is hij gevonden. Na maanden van zoeken en speuren. Honderde plekjes af te hebben gezocht. Bijna dacht ik dat hij simpelweg niet bestond. Ik had bijna al mijn hoop opgegeven.
Ik had wel anderen gevonden, maar die waren toch niet helemaal hetzelfde. Ik wilde die ene. En ik wist precies hoe hij er uit moest zien. Ik weigerde voor iets minders te gaan.
Dan maar niets, maar ik ga niet voor minder! Nu hoef ik alleen nog maar te gaan halen.

Wat zocht ik dan? Nou een zwarte klok die bestond uit een rond kastje en twee wijzers. Geen achterplaat, geen nummers, alleen de wijzers.
En hij is er echt. Binnenkort ga ik hem halen.
Ik ben blij!!!

Spannend!

Gister kreeg ik een mailtje.
Update!!!
Net gebeld. Het was inderdaad een uitleg waarom afgewezen. Het sloeg trouwens kat nog wal. zucht.... Ik ben nu wel een beetje teleurgesteld. Erg vreemd, want eigenlijk wilde ik niet, maar het idee begon wel een klein beetje te wennen.

Ik had een reactie gestuurd op een interne facturen van mijn bedrijf en gister kreeg ik een reactie terug. Of ik even contact wilde opnemen met hun en een telefoonnummer.
Helaas kon ik gister niet bellen, dus vandaag moest het even snel.
'Nee hij is er niet. Je moet morgen nog maar even bellen.'
Nu weet ik het dus nog steeds niet. De hele dag heb ik zitten peinzen, zal ik wel of niet mogen komen op gesprek? Is dit zo een gesprekje van we hebben jou er niet uitgehaald want.... Of zal het er eentje zijn we willen je graag uitnodigen.....

En als ik wel wordt uitgenodigd, weet ik niet eens of ik blij of verdrietig moet zijn. Want er is een ding wat me vreselijk tegenstaat van dit hele verhaal. Ik zal moeten verhuizen naar Arnhem....

Handig.

Gister ging ik fietsenmaker spelen. En zoals het een echte fietsenmaker betaamd moet de fiets wel naar de werkplaats gebracht worden. Gelukkig zijn mijn klanten graag bereid de drie trappen op te lopen met de fiets op de rug.
Toen ik het vehikel zag staan schudde ik droevig mijn hoofd. Dit kon toch echt niet meer.
Het voorwiel was losgedraaid waardoor het wiel los erin hing en je hem van links naar rechts kon klappen. De band was lek en helemaal versleten en de bagagedrager was gedeeltelijk afgebroken. Daarnaast was alles roestig en had hij een goede smeerbeurt nodig.
Na de schaft ging ik gelijk maar aan de slag. Halverwege kwam ik echter tot de conclusie dat ik als fietsenmaker wel alle sleuteltjes, moertjes en andere spulletjes heb, maar geen nieuwe binnen en buitenband en ook geen smeerolie of kruipolie.
Daar sta je dan. Ik moet zeggen dat ik als klant het maar een beetje matige fietsenmaker vond, maar goed zij wist wel een oplossing. Want tegenover de werkplaats ligt namelijk een bouwmarkt.
Handig!!!!
Niet alleen voor de fietsenmaker, maar ook voor de klusjesman, de schilder, de behanger, de styliste en de monteur die in de werkplaats wonen.
Na een uurtje was het klusje geklaard. Toen ik vroeg hoeveel het moest kosten, lachte de fietsenmaker. 'Een vriendenprijsje. Maak maar een lekkere kop thee voor me.'

2005....

Waarschijnlijk verwachten jullie nu een geweldig nieuw/oudjaars verhaal van mij. Maar om eerlijk te zijn was mijn viering niet bijster bijzonder. Het enige wat er voor mij echt uitsprong dit jaar, waren de 20 minuten dat ik eenzaam op mijn fietstje op oudejaarsavond, naar mijn vrienden toe fietste door de donkere stille polders......

Daar zit ik dan. Rechts, links, rechts, links. Ik duw de trappers naar beneden terwijl ik over de polderweg fiets. rechts van mij ligt mijn stad. Het is nog vroeg en toch word er nu al volop aan pijlen afgevuurd. Ik concentreer me op de weg voor me en besef me dat dit waarschijnlijk exact dezelfde geluiden geweest moeten zijn die ze in oorlogstijden horen. Als ik me best doe kan ik me voorstellen hoe ik hard wegfiest van een door oorlogverscheurde stad, één waar de vlammen van de dakken lekken. Hoe een grote truck met soldaten voorbij komt gereden en je in de verte het gebrom van een tank hoort.
Fiets, fiets... Het is niet koud en er staat weinig wind. Op de stille weg dwalen mijn gedachten af naar afgelopen jaar. Wat was er allemaal met me gebeurd? Het begin van het jaar, spannend... dat ik samen ging wonen met mijn zus. Mijn solicitaties en mijn werkeloosheid. De angst voor 1 juni, angst om geen werk te hebben, geen huis. De wanhoop die me in mei overspoelde ondanks de geweldige liefde die ik mijn nieuwe vriend F. vond. Zelfs hij kon de diepe wanhoop en angst niet wegnemen.
De opluchting en ontlading van het krijgen van een woning. De baan die ik vond. Daarna de enorme spanning en opwinding van het voor het eerst samenspelen met een pianiste.
Toen volgde het gemis van F. toen hij de hele maand juli weg was. En uiteindelijk na iets meer dan 5 maanden, de dag dat we uit elkaar gingen. De weken die volgden van depresies, maar die uiteindelijk weer lichter werden en het einde van het jaar, waarin ik weer doe wat ik wil en wat ik leuk vind. Waar ik momenteel tevreden ben met mijn huisje en mijn leven. Zo tevreden dat ik niet eens kan vertellen of ik goeie voornemens heb.

Al met al, met recht gezegd, een veel bewogen jaar. Met extreme hoogtepunten en extreme dieptepunten. Wat gaat 2006 brengen? Ik vraag me af of het ooit saai kan worden......