Openbaar

Ze moesten er wel om lachen. Vooral om haar verbaasde gezicht. De manier waarop ze de intercom insprak met een vragend, 'hallo?' En met grote ogen stond te kijken hoe mama, papa en hond de trap beklommen.
'We komen even langs.' zeiden ze tegen haar. Inmiddels was dat al een overbodige statement, tenslotte waren ze er al.
Op de koffie bij hun dochter, op zondagmiddag. De zondag waarop zij normaal nooit geen bezoek krijgt. Die ze meestal voor zichzelf houdt en koesterd als een kleine oase van rust in haar toch al veel te drukke week. De zondag waarop ze normaal in haar pyjama door huis slenterd. De zondag waarop het huis wordt schoongemaakt en opgeruimd. De zondag waarop ze uitslaapt tot 2 uur.

Gelukkig was deze zondag anders gelopen, en was ze al wakker, aangekleed en was de woonkamer al reeds opgeruimd.
'We zagen dat je ziek was?' Zegt haar mama.
'Shit.' denkt ze. 'Ouders lezen ook logjes.'

ps. het was wel lief en leuk dat ze langskwamen.


Quote
'Zolang je zelf strijkt kun je niet verwend zijn' Meryl streep

Alleen op de wereld

Zij voelt zich alleen op de wereld. Heel alleen, maar toch vind ze dat niet erg. Want op het moment is die wereld even mooi. Was zij een paar dagen geleden nog down, nu schijnt de zon en heeft ze vol goede moed besloten om te gaan lopen in plaats van de fiets te pakken.

Zij heeft oordopjes in haar oren en stapt vrolijk door de winkelstraat. De zon verwarmt haar ondanks dat de koude wind scherp om haar heen waait. Ze mompeld het liedje mee dat door de radio haar ter gehoren komt. 'And I can blast friendship to hell, or I can try to make things better.'
Ze komt honderden mensen tegen maar laat alle starende blikken van zich afglijden alsof het haar niet deert. De gedachte speelt door haar hoofd, 'Jullie zien mij 5 seconden en dan zie ik jullie nooit meer, wat kan mij het schelen.' Ze voelt hoe een huppeltje uit haar benen ontsnapt. De glimlach op haar gezicht kan niet breder zijn.
'I should ignore the words you say, Cause they can hurt but won't kill me!.'
'Weet je wat. Ik ga mezelf lekker op de cd van Racoon trakteren.'
Eigenlijk zou ze het liefst op straat hebben staan dansen, maar dat zou wel erg ver zijn gegaan, maar en af en toe huppeltje en zijpasje kan ze toch niet laten.

De zon schijnt en zij is even alleen op de wereld.

Quote
'Laat anderen maar denken dat er grenzen zijn aan wat je kunt, wat jou betreft bestaan ze niet.' Marie Dressler

Uitgekookt

Zij kijkt hem aan. 'Als je dan mee wilt komen vind ik het best'. Kan je ook eens voelen hoe zwaar mijn sport echt is.' Ze grijnst.
Hij lacht ook. 'Dan kunnen we daarna nog wat bordspelletjes doen.'
'En dan kan ik wel voor je koken.'
'Goed, afgesproken.'

Zij kijkt naar de aardappels die in de pan liggen te bakken en controleert het vlees. Hij staat losjes tegen de deur geleund. 'kom je dan ook een keertje bij mij eten?'
Zij knikt.

Het icoontje onderin haar beeldscherm geeft aan dat er een nieuw emailtje binnengekomen is. Als zij even niets te doen heeft leest ze hem snel door. Hij noemt wel zeven verschillende gerechten die hij kan maken, de een nog lekkerder dan de andere.
'ik kan niet kiezen!' typt zij. 'Het is bijna een drie gangen menu.'
'Kies maar uit wat je wilt.' Antwoord hij.
Dat laat zij zich geen twee keer zeggen. Zij stelt het menu samen.
Gourgettesoep vooraf, groentetaart met feta en noten als hoofd, en als toetje poffertjes met fruit.

'je ging toch nog een keertje voor me koken?!' Zegt ze met een gemeen lachje om haar mond.
'Wat heb je met je menu gedaan dan? Wat wilde je ook alweer eten.' Zegt hij.
'Dat moet ik even nazoeken, maar anders zou vrijdag wel kunnen.'
'Dat is goed, ga ik vrijdag voor je koken.'
'Weet je wat, dan neem ik mijn zelfgemaakte appeltaart wel mee als toetje, met kaneelijs en slagroom.'
'ok, afgesproken.'

'Ik bel je als ik in de trein zit.' zegt zij.
'Dan kom ik je ophalen. Tot vanavond.'

Quote
Zo dump je hem: 'Bedankt, maar ik heb nog steeds huisarrest.'

winterdip

Eindelijk is het dan zover. Na maanden wachten is hij er dan eindelijk.
Ik heb mijn winterdip.
Het moment waarop je alles even helemaal zat ben, dat alles stom is en je nergens geen zin meer in hebt.
Ik ben moe, lusteloos, eet veel meer dan normaal (en dan vooral slechte dingen), ik ben half zo vrolijk, ik ben het weer zat, ik wil ander werk en ben down. Kort samengevat noem ik dat 'mijn winterdip'.
Het betekend dat we aan het einde van de koude maanden zijn gekomen, maar toch niet helemaal. Als echt zomerkind heb ik al weinig met de winter, maar nu ben ik het echt zat. Lente waar blijf je nou?

Kunnen we gewoon niet Maart overslaan en gelijk naar April gaan, want Gwennus wil weer een beetje zon.

Quote
'Het leven zou voor 50% uit tijdverspilling moeten bestaan. en voor de rest uit doen wat je wilt' Isabel Paterson

Zij...

Zij loopt over straat. Ze is blij. Waarom weet ze niet eens. Ze is gewoon blij. Ze heeft soms van die dagen dat ze alles kan hebben, dat ze naar andere mensen kijkt en zich bedenkt dat het zo raar is dat hun nu niet net zo blij zijn als haar.
Ze voelt hoe haar vrolijkheid van haar af straalt. Als een soort van gouden gloed die als een grote koepel om haar heen hangt. Iedereen die in de buurt van de koepel komt wordt langzaam aangestoken door haar vrolijkheid. Als een soort van virus verspreid het zich langzaam.
Als er iemand langsloopt lacht ze vriendelijk naar die persoon en knikt even. Dan lacht die andere persoon ook even en loopt weer een stukje blijer verder naar waar ze heen gingen.
Het geeft haar een gevoel alsof ze iets goeds doet voor de wereld. alleen al het feit dat zij blij is en dit gevoel doorgeeft, geeft haar een soort doel. Hier wordt ze nog vrolijker van. Haar doel in het leven is om blij te zijn en dit door te geven aan anderen. Ze grinnikte, dat zou geweldig zijn.

Dan gaat haar telefoon. Ze leest het sms bericht en laat verslagen haar hand zakken. De gloed van de gouden koepel dooft en krimpt. Het goud wordt zacht geel en vervolgens bruin. De vrolijke lach zakt weg en haar blik is niet langer naar voren gericht, maar kijkt verslagen naar de grond. Zij beseft dat het plotseling koud is geworden en steekt haar handen in de zakken van haar jas. Ze loopt ineengedoken verder en verdwijnt in de grijze massa van mensen die ook in de stad lopen. Zij wordt niet meer dan een van de andere schimmen die zich door de massa voortbewegen.

In de lucht hangt nog zwaar de code die het bericht naar haar telefoon stuurde. De letters die gezamelijk het bericht spelde 'Ik kom niet vanavond, ik moet naar haar. sorry. x'

Qoute
'Het lijkt wel toverkunst. Als je alleen woont verdwijnen al je ergelijke eigenschappen.' Merrill Markoe

Krassen

Dit weekend kocht een kraslot. Het is altjid spannend weer met zo een lot. Zal ik wat winnen? Wat zit er achter dat glimmende laagje?
Het krassen zelf is ook leuk, een soort van mini ontdekkingstocht.
Nu kras ik bijna nooit, want ik ben niet zo van de krasloten, ik wil liever gelijk weten of ik wat heb gewonnen, maar zo af en toe is het toch best leuk.

Dit weekend kocht ik dus een kraslot, ik had er maar 2 uur voor. 2 uur om het laagje eraf te krassen. Meer niet. En eigenlijk was ik het eerste uur zo geshockeerd en zenuwachtig dat ik eigenlijk niet echt durfde te krassen. Twijfelachtig plaatste ik mijn nagel op het oppervlak en trok hem langzaam omlaag. Maar het oppervlak leek nauwelijks beschadigd. Pas later, na lang en twijfelachtig gestaar, durfde ik mijn nagel scherp neer te zetten en een haal te maken.
Zowaar, daar zag ik de eerste cijfers verschijnen!

Uw tijd is op! Iemand rukt het kraslot uit mijn handen. Helaas, vandaag zal je niet meer mogen krassen. Volgende keer beter. Binnenkort mag ik weer vrolijk verder krassen, misschien dat ik dan kan zien wat er achter dat glimmende laagje verstopt zit....

Quote
Zo dump je hem! 'Sorry, maar misschien maakt mijn man bezwaar.'

Compliment

'Wat een rot bedrijf!' hoor je vaak. of 'ALTIJD vertraging. wanneer rijden ze eens op tijd.'

Mensen hebben niet veel met de NS. Ze zijn te duur, rijden niet op tijd, zijn vies of hebben geen fatsoenljke toilet. Mensen houden van klagen, maar voornamelijk over de NS.

Ik moest met de trein. Nu moet ik wel vaker met de trein, maar dit keer was er een geplande vertraging. Er waren werkzaamheden en een gedeelte van het traject was afgesloten. Zoiets ontlokt menig treinreiziger een koor aan gevloek, maar ik kon het niet helpen, ik moest stiekem glimlachen en maakte in stilte een compliment.

3 weken eerder zag ik de aanplak biljetten al, de treinen hadden vertraging over 3 weken wegens werkzaamheden. NS zet bussen in. Op de treinplanner werd in felrood keurig de tijd van de bus en overstappen aangegeven en werd een extra waarschuwing geplaatst. Op het station stonden grote borden en drie vriendelijke conducteurs begeleide me naar de bus. Een koffertje werd in mijn handen gedrukt. De bus was schoon, ruim en voorzien van toilet. De reis duurde 15 min korter dan gepland. In het koffertje zat een uitgebreide uitleg van het waarom van de werkzaamheden, een reisschema, een folder, een fortune cookie en een bon voor een kop koffie of thee ten compensatie van het ongemak.

NS, mijn complimenten. Ik heb me nog nooit zo keurig netjes behandeld gevoeld. En dat mag ook wel eens gezegd worden.

Quote
'Mannen zijn luxegoederen, geen gebruiksvoorwerpen.' Cher

Hoop, geloof en liefde.

Ik zie hoe de druppels bloed naar beneden vallen. Eén... twee... drie... Ze vormen samen een kleine poel bij mijn voeten. De zoute doorzichtige tranen mengen zich met het rode bloed. Ik zie hoe de druppels naar beneden vallen...

Ik voel de pijn. Die pijn zo diep in mijn hart, in mijn ziel en in mijn hoofd. Kon ik het maar vergeten. Kon ik het maar vergeten en niets meer voelen. Niet deze pijn. Kon ik maar even niets voelen. Kon ik het maar vergeten....

De tijd verstrijkt. De pijn wordt minder. Hij wordt begraven onder zorgen. Onder nieuwe ervaringen. Onder nieuwe gevoelens. De pijn wordt minder, maar hij verdwijnt niet. Hij zit daar nog, heel klein, maar altijd aanwezig. De pijn wordt minder....

Jullie hebben me pijn gedaan. En toch kan ik niet kwaad zijn. Ik voel de warme bloeddruppels bijna letterlijk uit mijn hart stromen, waar jullie je mes hebben gepland. En toch ben ik niet boos. Ik ben niet kwaad over jullie verraad. Ik ben alleen verdrietig. Verdrietig om mezelf. verdrietig om de schade die is gemaakt. Jullie hebben me pijn gedaan.....


Quote
'Ik ben wat ik ben, en dat is alles wat ik heb.' Popeye.

Geen cirkel maar een spiraal

'Help!!' dacht ik vanmorgen. 'Ik ben ongesteld.'

Nu ben je als vrouw wel vaker ongesteld. Maar helaas zoals ik al enkele weken geleden vertelde zit er bij mij deze maand een nadeel aan. Ik krijg mijn spiraaltje.
Ik bijt op mijn onderlip terwijl de zenuwenkriebels zich mengen met mijn buikkrampen.
Dan maar de dokter bellen. Ik krijg de assistente aan de lijn. 'Nee, sorry de praktijk is volgende week dicht wegens vakantie.'
Ok, nu kijk ik er niet naar uit, maar het feit dat de praktijk dicht is vind ik nou ook niet echt leuk. Nou moet ik weer een maand wachten.
'Wil je anders de assistentarts?' vraagt ze nog behulpzaam.
Echt niet! schiet het door mijn hoofd, hard denkend aan de voorgaande diagnoses van de assistentartsen. Ik wil alleen dokter Eysink smeets.

Dus dat wordt weer een maand wachten. Maar wel alvast het recept bij de apotheek opgehaald vanmiddag.
Bolop in de verwachting een klein doosje te rkijgen met daarin het spiraaltje. legt de apotheker een doos van zeker 40 cm neer (ik heb gemeten, het is echt 40 cm.) het aplicatieapperaat zit er ook in. Dat was ik even vergeten.
40 cm??? onbegrijpelijk dat je zo een lang apparaat nodig hebt :S

quote van vandaag
Je weet dat hij niet de ware is als: Er brand uit breekt en je eerst de kat red.

Jongens, mannen, gasten en gozers

Ik praat met vriendin J. Ik heb wederom wat hartenzeer opgelopen. Mannen zijn voor mij ook gewoon te verleidelijk om vanaf te blijven. Wanneer leer ik het nou eens!
Maar J. kwam met het ultieme tegenargument. 'Jij hebt tenminste vriendjes.'
Dan val ik stil, want wat moet je daar op zeggen. J. is een geweldige meid. Ze is slim, lief, zorgzaam, spontaan, grappig, zelfstandig, kleed zich leuk en ziet er goed uit, maar geen vriendje. Als het aan mij zou liggen mocht ze zo de helft van mijn vriendjes overnemen, maar helaas werkt dat niet zo.
Ik heb echter wel het gevoel dat dit jaar anders gaat worden.
'Ik wed dat jij dit jaar nog een leuke gozer gaat ontmoeten.'
J. kijkt me aan en steekt haar hand uit. 'Goed, honderd euro voor het einde van het jaar!'
Ik pak haar hand en schud hem. 'Deal!'
Ze kijkt me aan en grijnst. 'Wauw, wat zal ik eens met die honderd euro gaan doen?'

Nu heb ik dus een deal. Zji ene vriend of ik honderd euro lichter. SH*T!! Dat wordt datingbureaus afbellen, hihi.
Ze ziet er echter de grap wel van in. Want zowaar kreeg ik dit jaar toch nog een valentijnskaart!! hoera hoera!!
voor jou ook een kaartje!! omdat je me altijd gesteund hebt, en goed kan koken en ik aan het einde van het jaar 100,- euries van je ga krijgen, hihi. dat we nog maar lang vriendinnetjes mogen zijn.

Kreeg net nog een soort van avlentijnskado. Survivalgids voor Single girls. Ik heb me kapot gelachen. Zal er speciaal voor jullie een leuek Quote uithalen. en misschien laat ik me er de komende dagen nog wel meer ontvallen.

'Waarom trouwen en 1 man ongelukkig maken, een single kan duizenden mannen ongelukkig maken.' carrie snow

Paspop?

Vroeger had ik wel barbies. Of eigenlijk, ik stal de barbies van mijn zus en ging dan kappertje spelen. (my little ponies waren ook niet veilig)
Een pop heb ik nooit gehad. Ik was niet van poppen. Wat moest je daar nou mee? Tot mijn 18de was ik ook niet van de mode. Kleding liet me koud en de nieuwe trends konden me helemaal gestolen worden.
Echter toen gng er toch iets knagen. Ik ging meer schoenen kopen. Dat blousje was toch wel erg mooi, en dat matchte dan weer mooi bij mijn nieuwe schoenen. Uiteindelijk ontwikkelde ik enigszins zelfs een heuze smaak. Ik heb nog wel steeds een hekel aan trends, en kan dan ook in de meeste winkels nauwelijks dingen vinden die ik leuk vind. Wat dat betreft is het gevoel dat mijn kleding bijzonder moet zijn wél bljven hangen.

Het afgelopen jaar ben ik me gaan beseffen dat ik ook kleding van andere steeds meer ga keuren. Ik zal niemand er om afrekenen, maar het speelt wel mee. Een vervellend trekje, zeker in combinatie met mijn te grote mond.
Zo kwam het dan ook dat ik me tegen J. liet ontvallen dat ik vond dat zijn keuze qau kleding die dag niet erg geslaagd was. Echter de eerst volgende zin die me daarna ontviel was, 'Anders ga ik wel met je shoppen.'
In de volle verwachting dat hij hiervoor gillend zou wegrennen, zoals elke gezonde man doet die het woord shoppen hoort, was ik dan ook verbaasd dat hij de uitdaging dapper tegemoet trad.
Nu ga ik dus zaterdag met hem winkelen en hem hopelijk bijbrengen dat je met een beetje smaak een hoop goed kan doen.

Mijn eigen pop om aan te kleden. Ik heb geen Ken meer nodig!!

De eerste...

Ik sta op de dansvloer. De mensen om me heen ken ik nauweljks. alleen mijn zus en een vriendin ken ik, verder zijn ze allemaal redelijk onbekend. Ze zijn echter wel gezellig. Hij staat er ook. Ik heb hem gister voor het eerst gezien. Een knappe jongen en volgens mij vind hij mij ook wel leuk.
Blikken, stiekeme kleine gebaartjes, ik voel mijn hart slaan.

Mijn zus staat naast me. 'Wat doe je nu!' roept ze verbaasd en kwaad.
Ik kijk op van het gesprek met mijn vriendin en kan haar alleen stom verbaasd aankijken 'hu?'
'Sta je hier met betsy te kletsen terwijl hij alleen staat te dansen. Doe iets!! GA met hem dansen, maakt me niet uit, maar doe iets.'
Gedwee draai ik me om. 'doe iets?' Ja, makkelijker gezegd dan gedaan. Ik loop op hem af. Alles lijkt te trillen. Ik kan dit helemaal niet.
Mijn lichaam verteld me echter alles wat ik moet weten. Ik dans, voor hem, met hem en dan inene.....
Ik voel hoe zijn mond zich om de mijne sluit en ... wat voelt dat vreemd... het is net of je ana het duimworstelen bent, maar dan met je tong. Dan is het voorbij. Ik kijk hem aan en prober vervolgesn stiekem ongezien mijn mond af te vegen.
Dan draai ik me om en kijk ik naar de open mond en wijd open ogen van mijn zus. 'Dat bedoelde ik niet!!!!'

Dit was mijn allereerste zoen. Niet de beste, maar dat maakt niet uit als je geen vergelijkings materiaal hebt.
Speciaal voor valentijnsdag, wil ik jullie allen vele zoenen toewensen!

Let's Party

Ja, JA. JAA!!!!!!
Hij is weer open. Eindelijk is hij weer open. K. is weer open!!

Toen ik het nieuws vorige maand hoorde dat ze op 11 februari hun deuren open gingen gooien na ene verbouwing van 1,5 jaar. En er vervolgens enkele spetterende feesten zouden worden georganiseerd, wist ik niet hoe hoog ik moest springen om mijn vreugde over dit feit goed te kunnen uiten.

Gister was het dan zo ver, HET openingsfeest. Waar ik me voornamelijk op had voorbereid waren heel erg veel oude en nieuwe bekenden. En ik had gelijk. De eerste 2,5 uur heb ik voornamelijk besteed aan mensen zoenen, begroeten, knuffelen en praten. Omdat ik er ook al kom sinds ik 16 ben, en erg sociaal ben ingesteld, was het dan ook geweldig om al die mensen weer even te spreken zonder de zorg dat je over 15 minuten al weer iets anders moet doen.
Nog beter, volgende week ga ik weer. Helaas moet ik dan een gedeelte van de avond werken. Maar ook dat maakt het weer speciaal en leuk, want voor de easy tune heb ik ook al weer in geen ander half jaar gewerkt.

Ja, JA JA!!! K is open!!! kan iemand me even vasthouden, want ik spring straks een deuk in mijn plafon

Raar?

Volgende week ga ik roleplayen. En dan niet het op de computer, en nee, ook niet in een pakje met masker door het bos heen rennen.
Ik ga tabletop roleplayen.
Ik heb er onwijs veel zin in. Het is namelijk een echte kinderwens van me om te roleplayen. Als klein meisje van 11 mocht ik namelijk alleen heel stil toekijken hoe mijn broer en zus dit deden. En eigenlijk, dat liever zelfs niet eens.
Het principe is simpel. Je zit met een kleine groep mensen. Elk heeft een paar a4-tjes met een figuurtje. Dit kan van alles zijn. afhankelijk van het spel dat je speelt ben je gebonden aan bepaalde rassen of beroepen. De eerste keer begint meestal met het maken van zo een figuurtje. Je kiest een ras, een beroep, en je moet wat dobbelen om andere eigenschappen van je figuurtje te bepalen.
Als alles klaar is dan zal de Game master of Dungeon master (Gm of Dm) beginen met de eerste setting van het verhaal te vertellen.
Het spel begint.....
De Gm zal alle factren in de hand hebben behalve jou figuurtje, jij bepaalt hoe hij zich gedraagd en wat hij gaat doen. Voor elke actie waar een kans inzit dat er iets niet lukt zoals, vechten, vluchten, bomen klimmen, planten zoeken, boogschieten maar zelfs knopen leggen of hoe dronken je word van het bier, hiervoor moet je dobbelen. Het spel heeft dus 3 belangrijke factoren.
Wat je Gm bepaald wat er gebeurd, wie je tegenkomt, hoe je omgeving eruit ziet.
Wat jij doet, vecht of vlucht je, kan je die puzzel oplossen?
en als laatste de kans factor van de dobbelstenen.
Verder speelt alles zich af als verhaal dat wordt verteld en in je eigen fantasie.

Volgende week ga ik dus roleplayen. De meeste mensen denken dat mensen die zoiets doen wel contact gestoord zijn en alleen maar van de realiteit willen vluchten, maar niets is minder waar. Roleplayen is leuk en gezellig en zeker een stuk socialer dan computerspelletjes spelen.Ik ben al de hele week aan het bedenken wat voor figuurtje ik wil gaan spelen. Wordt het een dwerg, elf, human, of toch maar een ander vreemd ras. En word het man of vrouw? En wat voor karakter zal hij/zij hebben?
Zoveel keuzes en beslissingen, ik moet er maar nog eens goed over nadenken.

Te laat!!

Ik ben nooit te laat! Naja, bijna nooit. Ik heb er persoonlijk eeen grote hekel aan.
Als ik afspreek om 5 uur dan sta ik er geheid al om 2 voor 5. Als je vraagt of ik om 8 uur bij jou thuis kom, dan sta ik er op zijn laatst om 1 over 8 op de stoep, of zelfs al om 5 voor 8.
Voor mij is dit de normaalste zaak van de wereld, je maakt een afspraak om die tijd, dus zorg je ook dat je er dan bent. Echter voor andere mensen is dat niet het geval. Ik heb dat op de harde manier moeten leren.
Vroeger stond ik nog wel eens geirriteerd op mijn horloge te kijken om 5 over 8 met de vraag van waar ze nu bleven. Tegenwoordig zit ik nog relaxt op de bank om kwart over acht.

Echter als ik zelf te laat ben, dan wordt ik nog steeds een beetje zenuwachtig, en vanochtend was dat ook het geval. Ik was ruim 1 uur te laat op mijn werk en dat gebeurd me gewoon nooit! Gelukkig maakte dat de situatie wel makkelijker. Tja, soms verslaap je je wel eens.
Er werd verder geen probleem van gemaakt, gelukkig maar, want ik beloof voorlopig echt niet meer te laat te komen. Echt, echt, echt waar!

Oeps!

Soms pakken dingen niet helemaal uit zoals je hoopt dat ze zullen doen.

Ík en mijn huidige vriendje bespreken met elkaar onze afgelopen week. In de trein had ik al bedacht dat ik ging kijken of ik hem jaloers zou kunnen krijgen. Ik was bang dat hij me misschien niet zo leuk meer vond, en met zijn jaloezie kon ik dat mooi testen en dan voelde ik me niet meer zo onzeker.

Ik 'Weet je wat er trouwens gebeurde van de week?'
Hij kijkt me vragend aan.
'Een collega van me was met me aan het mailen. We hadden het over welk sprookjesfiguur ik dan zou zijn.'
'De heks.' Plaagt hij.
'Ha, nee! Hij kwam met sneeuwwitje.'
Hij knikt begrijpend.
'Maar toen ik zei van. En ben jij dan mijn prins? Vroeg hij of hij me dan wakker mocht kussen? Ik wist niet meer wat ik moest zeggen.' Ik hem aan, opzoek naar die trek, een teken, iets wat zijn jaloezie prijs geeft.
'Nou wat dacht je van, ik heb een vriend.' zegt hij echter kwaad.
Ik moet even slikken. Dar had ik niet op gerekend. In plaats van dat ie jaloers is op die ander, is hij boos vanwege mijn 'ontrouw'.
Ik kijk naar de vloer. 'ja, dat had ik inderdaad misschien beter kunnen zeggen.' zeg ik beschaamd.

Dat was gelijk de laatste keer dat ik dat zo geprobeerd heb. Soms pakken dingen gewoon niet helemaal uit zoals je had gehoopt.

Paniek

Heb je dat ook wel eens. Dat je een afspraak hebt, een belangrijke afspraak! En dat je vervolgens al een half uur van tevoren gaat na zitten denken of je het wel goed heb bedacht.

'was het niet gisteren? Of was het toch morgen?'
'Is het nou wel om 8 uur?'
'Was het adres wel eikenlaan? misschien was het eikenstraat? Of was het toch 467 in plaats van 267?'
'Misschien heeft die ander zich wel vergist, en heb ik eht goed onthouden, maar die ander niet.'

Vervolgens kom je op je bestemming aan, je staat daar dan. Kijkt om je heen. Opzoek naar.. ja, iets! Iets om je een teken te geven dat je goed zat. Dat je het allemaal goed had opgeschreven of onthouden. Dat je inderdaad op de juiste plek, op de juiste tijd, op de juiste dag er bent.
En natuurlijk zoals precies op zulke afspraken is altijd die ander net ff iets later. Dan is het al 5 over 8 voor de deur opengaat, of je een lachend gezicht aan ziet komen lopen. Even slaat je hart een slag over van pure opluchting en dan kan het beginnen.

Gister had ik zo een dag. Ik had sinds 8 maanden weer zangles. Ik had opzettelijk de voicemail bewaard zodat, als ik zou twijfelen, het nog even na kon luisteren. Maar toen ik daar voor lokaal 18 zat om 2 voor 8 en er nog niemand was en ik niemand zag, maakte ik me toch ernstig zorgen. Voor de zekerheid toch maar ff de voicemail nog eens afluisteren, maar deze vertelde me precies hetzelfde als wat ik al wist.
Toen er om 2 over 8 andere klasgenoten aankwamen slaakte ik bijna een hoorbare zucht van opluchting. Ik zat goed.

Mijn vriendinnetjes

Ik heb een paar goede vriendinnen. Het zijn stuk voor stuk schatten van meiden die elk op hun eigen manier mijn leven intressanter maken. Daarnaast steunen ze me wanneer ik dat nodig heb, elk op hun eigen manier. Daarom dit gedicht, opgedragen aan mijn lieve vriendinnen, C. , J. en M.


Voor elke lach,
Voor elke traan.
Voor leuke dingen,
die zijn gedaan.

Voor elke diepe zucht,
voor elk jaartje ouder.
Voor alle sussende troost,
van jou zachte schouder.

Jij geeft mijn leven kleur,
Jij bent er voor mij.
Want jij bent mijn vriendin,
Samen vechten, zij aan zij.

want een lieve vriendin van mij,
Hopelijk blijf je dat nog lang.
Want met jou in mijn leven,
Ben ik zeker niet zo bang.

Quiche keurig

Gisteravond ben ik aan het koken geslagen. Zondag is altijd zo een heerlijke luierdag. Dan hoef je niet zoveel te doen en je kan rustig de tijd nemen.
Heerlijk vind ik het dan om lekker te gaan koken. En dan is het een ideaal moment om eens iets nieuws te proberen. De maggi stampotmix ws een drama, maar ik was klaar voor een nieuwe poging.

Ik loop door de supermarkt te zoeken naar iets leuks voor zondag toen ik bij de bakproducten uitkwam.
Ik had in mijn kop zitten dat ik brownies wilde maken, dus als eerste greep mijn hand naar de browniemix. Toen mijn hand echter zich richting de rekken begaf om het pak eruit te halen bleef het even hangen.
Quiche??
Is dat lekker??
Nieuwsgierig bestudeer ik de achterkant.
'hmmm, intressant...'
Een voorbijkomende mevrouw kijkt me vragend aan. opslag kleur ik drie tinten rooier en wijs met een scheve grijns naar het pak in mijn handen.
De vrouw haalt haar schouders op en loopt door.
De quiche verdwijnt ook in mijn mandje.

gister was het dan zo ver. Ik ging quiche maken.
Nou heeft u dat wel eens gedaan???? Zwetend bestudeerde ik de instructies. 5 vieze kommetjes, twee schalen, een mixer twee pannen, een ovenschaal, een snijplank, 3 messen, een pollepel en twee vorken verder staat daar mijn Quiche. Goudbruin en zalig ruikend.
En lekker dat ie was!!!!
Hoewel de maggi stampot mix een drama was, maakt deze quiche het helemaal goed!!
Ik ben wel quichekeurig, maar quiche gaat vaker worden gemaakt.

Another one bites the dust.

Jeehhhhh.... het is me weer gelukt.
Wederom heb ik weer een van mijn trouwe electro vriendjes om zeep weten te helpen. Vanochtend begaf mijn pctje het. En ditmaal voorgoed.
De afgelopen twee weken kon ik hem met enige moeite opgestart krijgen, maar vanochtend was het einde verhaal. Hij wilde helemaal niet meer wakker worden. Na hem met enige moeite naar mijn vader mee te hebben gesleept werd aldaar geconstateerd dat het moederbord vermoedelijk er de brui eraan had gegeven. Een nieuw moederbord is de moeite niet, dus dat wordt een nieuwe pc.
Dat is dan al mijn tweede PC in zes maanden tijd. Je zou denken dat het aan mij ligt?!

Koorzang

Het is vijf uur 's nachts. In de verte hoor je kerkklok slaan. De lucht is warm en vochtig. Een jas is niet nodig met deze temperatuur, maar voor de zekerheid heb ik toch maar een vest aan.
Ik voel hoe de warme zomerlucht door mijn haren strijkt en deze naar achteren laat waaien.
In de bomen hoor je al de eerste vogels die beginnen te fluiten. Hun zachte tjirpende geluidjes strelen mijn reeds door de bas doof geslagen oren.
Als ik bijna thuis ben hoor ik ze al in de verte. Een glimlach speelt om mijn mond. Hun groet is de allermooiste. Het is het mooiste geluid wat ik heb gehoord van de hele avond. Ze wonen vlakbij, recht tegenover het huis van mijn ouders.
Ik kan er niets aan doen, maar ik moet stoppen zodat niets meer hun zang kan verstoren. Ademloos luister ik naar hun. Ik probeer de onderlinge stemmen te ontdekken en probeer er gezichten bij te halen. Die heeft een zware stem, dat zal vast wel een dikkerdje zijn.
Dan na zo vijf minuten heel stil naast mijn fiets te hebben gestaan buig ik mijn hoofd lichtjes en fiets de laatste 15 meter naar onze poort.
Voor ik de poort opendoe, staar ik nog even naar boven. Honderde witte lichtjes stralen met hun zachte gleod op mijn gezicht.
'Bedankt kikkertjes. Hopelijk zingen jullie volgende week weer voor mij.'

Waarmee kan ik u van dienst zijn?

Goedemorgen, u spreekt met Gwendolin ....... waarmee kan ik u van dienst zijn?

Zo begint bij mij elk gesprek van mijn werk. Gelukkig heb ik een bandje dat zich afspeelt, want als ik het elke dag honderd keer zou moeten zeggen werd ik echt gek!

Ja, ik werk momenteel op een Call Center. Niet zo irritante waarmee we mensen met zinloze producten lastig vallen. Maar één waar mensen die van ons energie afnemen heen kunnen bellen met vragen of problemen.
Dit leverd soms wel heel vreemde gesprekken op, aangezien geen 1 klant hetzelfde is. Toevallig heb ik afgelopen week wel een heel vreemd gesprek gevoerd....

Klant "Dag, mevrouw. Ik heb bij jullie een schuld openstaan."
Ik "Ja, dat zie ik meneer."
"Ik weet zeker dat ik het bedrag betaald heb! Ik heb het pas nog overgemaakt."
"Bij ons is hier niets van bekend, maar als u het bedrag heeft overgemaakt dan kan u het betaalbewijs naar ons faxen."
"Nou, dat is een probleem. Want mijn winkel is namelijk afgelopen week overvallen en toen hebben ze mijn portemonee meegenomen, en daar zat het betaalbewijs in."

Wat mensen al niet bedenken om zich onder hun eigen schulden uit te lullen.

En heeft u wel eens gelogen om ergens vanaf te komen?

Eng!!!

Help Help Help!! Ik heb het gedaan. Ik heb de dokter gebeld.

Nu heb ik het niet zo op dokters. Meestal weet ik zelf wel wat er aan de hand is. Alleen als ik medicijnen nodig heb, laat ik de man me nog wel eens onderzoeken. Maar verder kom ik er eigenlijk nooit.
Ik heb een lieve dokter. Het is een aardig man van middelbare leeftijd met een zachte stem een een vertrouweljke uitstraling. Ik voel me altijd direct op mijn gemak en kan voor mijn gevoel goed met hem overleggen over wat er aan scheeld. Het voordeel, hij luisterd ook.
Dat is wel eens anders geweest. In het verleden heb ik al heel wat assitenten versleten. Dokters in de leer, die niet goed weten wat ze met je aan moeten.
Zo liep ik ooit al 3 weken met een ontstoken achillespees. Ik wist wat het was, echter de assistentdokter kon niets vinden. 'Je zal je wel verstapt hebben.' zei hij. 'Als het over een week nog niet over is, moet je maar terugkomen.'
Een wéék?! Ik hinkte al drie weken op 1 been door mijn leven, en nog niet eens figuurlijk! Klasgenoten op school dachten inmiddels dat het een nieuwe trend was geworden om hupsend te lopen. 1 dag heb ik het nog volgehouden voor ik de krukken uit de kast rukte en daar op heb gelopen. na een week was het toen eindelijk over. Bedankt voor de diagnose. (NOT)

Maar voor dit mag ik, nee, moet ik naar mijn echte dokter. Stiekem had ik wel gewild dat hij een vrouw was, want dan was de situatie wat comfortabeler geweest. Maar hij stelde me gerust en vertelde mij dat hij dit al heel vaak had gedaan. Ik moet alleen eerst alles bij de apotheek ophalen en bellen als het zover was.
Ik vind het zo ontzettend eng, maar ik zal heel erg blij zijn als het over is, dan ben ik er voor 5 jaar vanaf. Dan heb ik na 1,5 jaar piekeren, 10 test tabletten, twee gesprekken, een onderzoek en bijna 200 euro eindelijk een spiraaltje.

Is er dan niemand die mijn hand wil vasthouden als het straks zo ver is?

Zij

Zij rijd door de straten. Haar fiets rammelt zachtjes. Twee volle boodschappentassen hangen aan haar stuur. Het gewicht precies zo verdeeld dat hij mooi in evenwicht is.
Zij kijkt naar het nieuwe stadshart en bedenkt dat het er wel flitsend uitziet, ook al heeft het veel te veel geld gekost.
Dan draait ze geschrokken haar stuur weg omdat een malloot die van links kwam niet naar van rechtskomend verkeer kijkt. Geschrokken ademt ze even diep in en fietst vlug door.
Bij de kruising moet ze even nadenken. Rechtdoor of toch rechts? Rechts is iets sneller, maar loopt door het park, en het begint al donker te worden. Besluiteloos maakt ze een bocht naar rechts maar rijdt dan toch rechtdoor.
Bij rontonde stoppen de auto's voor haar en kan ze in een keer door fietsen.
Het geeft haar een goed gevoel als er een auto voor haar stopt. Gewoon omdat ze dan schijnbaar belangrijk genoeg is om voor te laten gaan.
Ze voelt stipjes op haar wang. Piepkleine ijskristalletjes die in haar blote wangen prikken. Nu voelt ze ook de koude wind, die scherp door haar jas en dikke trui heen prikt en haar handen doet verkillen. Ze voelt zelfs hoe haar tenen tintelen in haar schoenen. Maar als ze om zich heen kijkt vergeet ze het ook weer. Dan ziet ze alleen de bevroren slootjes en de bomen die wit zijn van de rijp. Dan ziet ze hoe de lucht ondanks de mist toch paars kleurt terwijl de zon verdwijnt en dat alles een diepe rust lijkt te krijgen.

Van zo een kort moment kan ze altijd even genieten. Even maar, voor zij weer ik wordt.